Wyrok NSA z dnia 31.01.2007, sygn. II FSK 179/06

1. Art. 181 o.p. wprowadza otwarty katalog dowodów i żadnemu z nich nie nadaje prymatu pierwszeństwa co nie oznacza jednak, że co do zasady wyjaśnienia podejrzanego (oskarżonego) mają słabszą" moc dowodową niż zeznania świadka.
2. Ponadto przepis ten przyjmuje zasadę pośredniości w postępowaniu dowodowym, która polega na ustaleniu stanu faktycznego w oparciu o dowody przeprowadzone przez inny organ, w sprawie niniejszej przez organy prowadzący postępowanie karne. W stanie prawnym obowiązującym w dacie wydania decyzji, art. 181 o.p. stanowił m.in., że dowodami w postępowaniu podatkowym mogły być materiały, a więc i wyjaśnienia podejrzanego, zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa lub wykroczenia skarbowe.

Wyrokiem z dnia 21 września 2005 r., sygn. akt I SA/Sz 318/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Firmy Handlowej KT sp. z o.o. w S na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 23 marca 2005 r., nr ZPB-4218-3/05, w przedmiocie określenia wysokości straty za rok podatkowy 2001 r.

Rozstrzygniecie to zapadło w następującym stanie faktycznym:

Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Szczecinku z dnia 5 stycznia 2005 r., określającą Firmie Handlowej K T sp. z o.o. w S wysokość straty za rok podatkowy 2001 w kwocie 83.020,49 zł, tj. 5.000 zł niższą niż zadeklarowana w zeznaniu CIT-8. Podstawą obniżenia straty podatkowej było ustalenie, że spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodu o łączną kwotę 5.000 zł wynikającą z rachunków nr z 13 sierpnia 2001 r. i nr z 17 sierpnia 2001 r. wystawionych przez Janusza B prowadzącego firmę U O, które okazały się fikcyjne, jak również spółka nie posiadała dowodów, że wydatek został rzeczywiście poniesiony w celu określonym w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Rachunek nr na kwotę 2.500 zł za naprawę poszycia dachowego jest zaopatrzony w pieczątkę zapłacono gotówką". Kwota wynikająca z rachunku została rozchodowana w raporcie kasowym z 12 września 2001 r. na podstawie dowodu wypłaty KW, na którym w pozycji otrzymał" odnotowano: potwierdzenie na rachunku", jednakże na rachunku nie ma potwierdzenia otrzymania zapłaty przez J. B . Podobnie rachunek nr na kwotę 2.500 zł za wzmocnienie konstrukcji nośnej dachu poza pieczątką zapłacono gotówką" nie zawiera pokwitowania odbioru należności przez J.B choć na dowodzie wypłaty KW z 15 września 2001 r. w pozycji otrzymał" odnotowano potwierdzenie na rachunku". Przedstawione przez spółkę dokumenty organy podatkowe oceniły jako niezgodne z rzeczywistym przebiegiem zdarzeń i nieodpowiadające wymaganiom rzetelnej ewidencji, o których mowa w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz w przepisach ustawy z 19 sierpnia 1994 r., o rachunkowości (Dz.U. Nr 54, poz. 121 ze zm.). Zakwestionowane rachunki były przedmiotem postępowania prowadzonego przez Komendę Policji w S . Przesłuchany w dniu 5 grudnia 2003 r. w charakterze podejrzanego J. B wyjaśnił, że oba rachunki są fikcyjne, tj. roboty wymienione na tych rachunkach nigdy nie zostały przez niego wykonane, nie otrzymał pieniędzy z tych rachunków, a do ich wystawienia namówił go Ryszard P (prezes zarządu spółki), on też podyktował mu roboty, jakie ma wpisać oraz ich wartość, a za wystawienie tych rachunków zapłacił mu 8 % kwot w nich wymienionych. Wyjaśnienie J. B, w przeciwieństwie do zeznań Ryszard P, organy podatkowe uznały za wiarygodne w okolicznościach sprawy. W toku postępowania podatkowego Ryszard P złożył wyjaśnienie na piśmie, w którym podał, że prace wymienione na obu rachunkach dotyczył wiaty stalowej, natomiast podczas oględzin przeprowadzonych w dniu 21 grudnia 2004 r., wskazał dwa inne obiekty: magazyn hurtowni i budynek biurowo-socjalny. Rozbieżność ta utwierdziła organy podatkowe w ocenie zakwestionowanych rachunków jako fikcyjnych, a ponadto nie można było stwierdzić, czy sporne roboty były rzeczywiście wykonane, we wskazanych obiektach.