Wyrok NSA z dnia 11.01.2007, sygn. I FSK 463/06

Jeśli przepis § 66 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym wymagał "jednoznacznego" wykazania przez podatnika za pomocą "prowadzonej dokumentacji" uprawnienia do skorzystania przezeń z preferencyjnej stawki opodakowania, to brak było podstaw do tego, by przerzucać ciężar realizacji wspomnianego obowiązku na organy podatkowe

Wyrokiem z dnia 22 listopada 2005 r., sygn. akt I SA/Gd 13/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 18 grudnia 2002 r., nr PH/4407-1395-1402/02/03, utrzymującą w mocy decyzje Urzędu Skarbowego w Tczewie, określające Andrzejowi K. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za luty, marzec, maj, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 1997 r., zaległość w tym podatku oraz odsetki za zwłokę. Sąd zasądził także od Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku na rzecz skarżącego kwotę 261 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz orzekł, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

W uzasadnieniu Sąd w pierwszej kolejności przedstawił przebieg dotychczasowego postępowania podatkowego, szeroko nawiązując zwłaszcza do stanowiska wyrażonego przez Izbę Skarbową w Gdańsku. W tych ramach odnotował najpierw, że istota sporu sprowadzała się do oceny, czy zachodziły przesłanki uzasadniające wydanie decyzji określającej zobowiązanie podatkowe za wskazany wyżej okres. Według bowiem twierdzeń Andrzeja K., w dniu 10 lutego 1997 r. złożył on oświadczenie o wyborze zwolnienia od podatku od towarów i usług na druku VAT-6. Nawiązując do tej kwestii, Sąd zwrócił zarazem uwagę, że organy podatkowe nie podzieliły tego punktu widzenia, podnosząc liczne argumenty przemawiające na rzecz tezy, iż dokument zawierający takie oświadczenie nie dotarł do właściwego urzędu skarbowego. Tym samym więc organy te uznały, iż Andrzej K. od początku swojej działalności był podatnikiem w podatku VAT, co oznaczało, iż od momentu wykonania pierwszej czynności określonej w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej powoływanej jako ustawa o VAT) był zobligowany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego oraz składania deklaracji VAT-7 i uiszczenia należnego podatku. Zważywszy zaś, że nie uczynił on zadość tym obowiązkom, należało w konsekwencji określić jego zobowiązania podatkowe za poszczególne okresy rozliczeniowe roku 1997, na podstawie art. 10 ust. 2, w związku z art. 27 ust. 8 pkt 2 oraz art. 6 ust. 4, art. 15, art. 18 ust. 1 ustawy o VAT.