Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2007 r., sygn. II OSK 640/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Hauser Sędziowie sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski sędzia NSA Jerzy Stelmasiak /spr./ Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. S.A. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 listopada 2005 r., sygn. akt II SA/Łd 869/05 w sprawie ze skargi P. S.A. w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] czerwca 2005 r., nr [...] w przedmiocie zgłoszenia zanieczyszczenia gleby oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 listopada 2005 r. (sygn. akt II SA/Łd 869/05), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej Ppsa, oddalił skargę P. S.A. w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] czerwca 2005 roku (Nr [...]) utrzymującą w mocy decyzję Starosty Z. z dnia [...] lutego 2005 roku (Nr [...]), odrzucającą zgłoszenie dokonane przez P. S.A. zanieczyszczenia powierzchni ziemi na terenie działki Nr [...] przy ul. P. w Z., na której usytuowana jest stacja paliw.

W uzasadnieniu tego wyroku Sąd podzielił stanowisko organu administracji, że następstwo prawne skarżącej Spółki po "C" S.A., który w zgłoszeniu wskazano jako sprawcę zanieczyszczenia, wyłącza stosowanie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 100, poz. 1085 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Ponadto dokonując wykładni systemowej i celowościowej przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1980 roku o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994r, Nr 49, poz. 196 ze zm.) w tym jej art. 82 i art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 ze zm. zwana dalej u.p.o.ś.) oraz przywołując art. 74 ust. 2 i art. 86 Konstytucji RP, Sąd I instancji orzekł, że "inny podmiot" o jakim mowa w art. 12 ust. 1 u.p.o.ś., nie może odnosić się do następcy prawnego podmiotu, który spowodował zanieczyszczenie. W ocenie sądu wojewódzkiego sukcesja generalna wyłącza możliwość stosowania tego uregulowania, ponieważ następca nie jest innym podmiotem w rozumieniu tego przepisu i wobec tego skarżący nie mógł w oparciu o ten przepis skutecznie zgłosić zanieczyszczenia powierzchni ziemi.