Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

TEMATY:
TEMATY:

Wyrok NSA z dnia 17 października 2007 r., sygn. II OSK 1383/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kamiński del. Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 17 października 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej H. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 maja 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 1766/05 w sprawie ze skargi H. M. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] nr [...] w przedmiocie skreślenia z rejestru zabytków oddala skargę kasacyjną.

 

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 maja 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 1766/05 oddalił skargę H. M. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...], nr [...] w przedmiocie skreślenia z rejestru zabytków. W uzasadnieniu swego orzeczenia Sąd stwierdził, że postępowanie administracyjne w przedstawionej sprawie zostało wszczęte z urzędu na skutek szeregu pism władz Miasta M. oraz organów nadzoru budowlanego, w których wyrażano zaniepokojenie i wskazywano, że budynek stwarza niebezpieczeństwo katastrofy budowlanej, jest w stanie całkowitego zniszczenia i psuje wizerunek miasta. Po wszczęciu postępowania w sprawie Minister Kultury przeprowadził szereg czynności dowodowych celem ustalenia stanu "zabytku", przy czym właścicielka nieruchomości brała udział w toku całego postępowania i była zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego zawiadamiana o każdej czynności organu. Po przeprowadzonym, zgodnie z przepisami kpa, postępowaniu organ wydał decyzję o skreśleniu przedmiotowego budynku z rejestru zabytków. Jako podstawę materialnoprawną powyższej decyzji organ orzekający w sprawie wskazał art. 13 ust. 1 ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm). Stosownie do tego przepisu: "Zabytek wpisany do rejestru, który uległ zniszczeniu w stopniu powodującym utratę jego wartości historycznej, artystycznej lub naukowej albo którego wartość będąca podstawą wydania decyzji o wpisie do rejestru nie została potwierdzona w nowych ustaleniach naukowych, zostaje skreślony z rejestru." W rozpoznawanej sprawie organ czynił ustalenia, czy przedmiotowy budynek uległ zniszczeniu w stopniu powodującym utratę jego wartości zabytkowych. Z przeprowadzonej wizji lokalnej sporządzony został protokół, wykonano również dokumentację fotograficzną budynku według stanu na dzień 9 lutego 2005 r. Na podstawie wyników oględzin przedmiotowej nieruchomości i dokumentacji fotograficznej sporządzona została opinia przez Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków. Należy tez zaznaczyć, że opinię wydawały osoby biorące udział w wizji lokalnej. Z powyższej opinii jednoznacznie wynika, że budynek utracił w stopniu całkowitym walory użytkowe i architektoniczne, a jego pierwotny wygląd w chwili obecnej nie jest możliwy do rozpoznania. Ze zrujnowanego budynku pozostały niemal wyłącznie fragmenty ścian szczytowych i część wewnętrznych ścianek działowych, natomiast ściany boczne, stropy i więźba dachowa uległy zawaleniu. Wydający opinię jednoznacznie stwierdzili, że budynek uległ zniszczeniu w stopniu powodującym utratę wartości zabytkowych i może zostać skreślony z rejestru zabytków. Opinia ta jest zgodna z wydaną w grudniu 2003 r. ekspertyzą mikologiczno-konserwatorską opracowaną przez architekta D. M., z tym że od czasu wydania tej ekspertyzy do 2005 r. budynek uległ już całkowitemu zniszczeniu. Niezależnie od powyższych opinii katastrofalny stan budynku obrazuje dokumentacja fotograficzna. W ocenie Sądu organy orzekające w sprawie w sposób należyty przeprowadziły postępowanie dowodowe i dokonały prawidłowej oceny zebranego materiału dowodowego a także w sposób należyty i wyczerpujący uzasadniły rozstrzygnięcie. Zaskarżonej decyzji nie można zatem zarzucić niezgodności z przepisami prawa materialnego lub procesowego. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że przedmiotowy budynek uległ zniszczeniu w stopniu powodującym utratę wartości zabytkowych, co uzasadniało skreślenie go z rejestru zabytków.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00