Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2007 r., sygn. I GSK 228/06

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal, Sędziowie NSA Jan Bała (spr.), Jacek Chlebny, Protokolant Anna Wróblewska, po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "[...]" K. C. w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2005 r. sygn. akt V SA/Wa 2334/04 w sprawie ze skargi "[...]" K. C. w Warszawie na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji dotyczącej opłaty manipulacyjnej dodatkowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 października 2005 r., sygn. akt V SA/Wa 2334/04 oddalił skargę "[...]" K. C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2004 r., nr [...] w zakresie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w przedmiocie wymiaru opłaty manipulacyjnej dodatkowej.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy.

Decyzjami z dnia [...] marca 2001 r. Dyrektor Urzędu Celnego w W. wymierzył Agencji Celnej "[...]" opłaty manipulacyjne dodatkowe za czynności służbowe podejmowane przez funkcjonariuszy celnych, na wniosek strony, poza siedzibą urzędu celnego.

W dniu [...] stycznia 2003 r. "[...]" K. C., w trybie art. 265- ustawy z 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802 ze zm.), złożył do Naczelnika Urzędu Celnego w P. wnioski o uchylenie decyzji Dyrektora Urzędu Celnego w W. oraz o zwrot pobranych opłat. W uzasadnieniu wskazał na naruszenie przez organ celny art. 123 § 1, art. 192 oraz art. 200 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) poprzez uniemożliwienie jej, przed wydaniem tych decyzji, wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego, a przez to wydanie decyzji w oparciu o nieudowodniony stan faktyczny. Strona podniosła również, że organ celny naruszył art. 165 § 2 Ordynacji podatkowej poprzez niewydanie postanowienia o wszczęciu postępowania z urzędu, czego konsekwencją był brak możliwości wypowiedzenia się co do zgromadzonego materiału dowodowego.