Wyrok NSA z dnia 6 grudnia 2007 r., sygn. I FSK 35/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Kołaczek Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek Sędzia NSA Ryszard Mikosz (spr.) Protokolant Karolina Szulc po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 23 czerwca 2006 r., sygn. akt I SA/Gd 25/06 w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w G. z dnia 31 października 2005 r., [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za grudzień 1997 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. C. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w G. kwotę 1800 zł (tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 czerwca 2006 r., sygn. akt I SA/Gd 25/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), oddalił skargę J. C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w G. z dnia 31 października 2005 r. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w S. z dnia 23 kwietnia 2004 r. Ostatnio wspomnianą decyzją Naczelnik Urzędu Celnego stwierdził brak nadpłaty w podatku akcyzowym za grudzień 1997 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd w pierwszej kolejności omówił przebieg dotychczasowego postępowania w sprawie. W tych ramach przedstawił w szczególności ustalenia poczynione w trakcie kontroli podatkowej przeprowadzonej w przedsiębiorstwie J. C. Wynikało z nich, że zajmowało się ono sprzedażą kosmetyków, które były bądź - jak to miało miejsce w przypadku tuszu do rzęs, pudrów prasowanych i cieni do powiek - wklejane lub rozlewane do opakowań detalicznych, bądź też - co dotyczyło pomadek ochronnych i lakierów do paznokci - opakowywane w folię. Wyroby gotowe podatnik kupował u producentów.

Sąd odnotował również wydane dotychczas w sprawie rozstrzygnięcia organów podatkowych. Omawiając przebieg zdarzeń zwrócił zwłaszcza uwagę na fakt, że ostateczna decyzja Izby Skarbowej w G. z dnia 2 lipca 2001 r. uchylona została wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 października 2003 r. sygn. akt I SA/Gd 1474/01. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd, powołując się na wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2002 r., sygn. akt P 7/00, stwierdził, że przepis § 10 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lutego 1997 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 13, poz. 71 ze zm.) rozszerzający - podobnie jak przepis będący przedmiotem analizy Trybunału - krąg osób uznanych za podatników akcyzy, sprzeczny jest z art. 217 Konstytucji, co w świetle art. 178 ust. 1 Konstytucji uzasadniało odmowę jego zastosowania w rozpatrywanej sprawie. W wyroku tym Sąd zwrócił jednak zarazem uwagę, że zgodnie z poglądem Trybunału Konstytucyjnego wyrażonym w przywołanym wyżej orzeczeniu, konstrukcja nadpłaty podatkowej nawiązuje do instytucji nienależnego świadczenia, co oznacza, iż zwrot podatku należy się osobie, która faktycznie poniosła ekonomiczny ciężar nienależnie zapłaconego podatku. Zważywszy zaś, że okoliczność ta nie była przedmiotem badania przez organy podatkowe Sąd, uchylając decyzję z 2 lipca 2001 r., nakazał poczynienie ustaleń w tym zakresie.