Wyrok NSA z dnia 21 marca 2007 r., sygn. II FSK 440/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Małgorzata Długosz - Szyjko, Protokolant Katarzyna Golemba, po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 grudnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 327/04 w sprawie ze skargi "F." Spółce z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 30 grudnia 2003r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu; 2) zasądza od "F." Spółce z o.o. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 6.508 (sześć tysięcy pięćset osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 21 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 30 grudnia 2003 r. uchylającą decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z 23 września 2003 r. i określającą "F." Spółce z o.o. z siedzibą w P. zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. w wysokości 223.680 zł, orzekł o wykonalności zaskarżonej decyzji oraz o kosztach postępowania.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego stwierdzono, iż Spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów na kwotę 682.934,98 zł oraz zaniżyła przychody do opodatkowania na kwotę 8.803,10 zł. Spółka zajmowała się produkcją i eksportem mebli do odbiorców zagranicznych. Głównym odbiorcą była firma "D." z Holandii. Wyprodukowane wyroby były dostarczane środkami transportu należącymi do Spółki oraz obcymi środkami transportu. Własny transport wykorzystywany był tylko do jednego odbiorcy - firmy "D.". Miejscem dostawy były miejscowości położone m.in. w Niemczech, Holandii, Belgii. W drodze powrotnej przywożono do Polski materiały i surowce do produkcji otrzymane od kontrahentów zagranicznych oraz meble, które należało naprawić w ramach reklamacji. Stwierdzono także, że obcy przewoźnicy wynajmowani byli przez kupującego i kupujący rozliczał się z nimi bezpośrednio za wykonane usługi. W dokumentach SAD - w przypadku eksportu do firmy "D." dokonywanego własnymi środkami transportu przez Spółkę w poz. 20 "Warunki dostawy" Spółka deklarowała EXW - "z zakładu "F.". Przy takiej klauzuli koszty transportu na całej trasie dostawy ponosi kupujący. W przypadku importu materiałów do przerobu "F." sp. z o.o. deklarowała warunki dostawy DDU - dostarczone, cło nie opłacone do oznaczonego miejsca tj. zakładu "F.". Organ kontroli skarbowej stwierdził, iż powyższe oznacza, że sprzedający jest zobowiązany do poniesienia wszystkich kosztów związanych z towarem, aż do momentu, gdy zostanie on dostarczony do miejsca przeznaczenia. Jednocześnie organ pierwszej instancji wskazał na zapisy umowy z 12 grudnia 1998 r. między "F." jako sprzedającym, a firmą "D." jako, kupującym dotyczące ponoszenia kosztów transportu uznając, że Spółka nieprawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów wydatki dotyczące kosztów transportu w wysokości 391.987,18 zł obejmujące: amortyzację dwóch samochodów ciężarowych /marki Mercedes i Volvo/ oraz dwóch naczep, którymi odbywał się transport do firmy "D.", wydatki związane z eksploatacją ww. samochodów, delegacji zagranicznych kierowców oraz wynagrodzeń kierowców, Powołano się na art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /tj. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm. zwaną dalej "u.p.d.o.p."/.