Wyrok NSA z dnia 4 stycznia 2007 r., sygn. II FSK 81/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędziowie NSA Krystyna Nowak (sprawozdawca), del. WSA Hanna Kamińska, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Piotra B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 lipca 2005 r. sygn. akt I SA/Gl 1519/04 w sprawie ze skargi Piotra B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 sierpnia 2004 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Piotra B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 27 lipca 2005 r. I SA/Gl 1519/04, podjętym na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Piotra B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 30 sierpnia 2004 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r.

Z uzasadnienia wyroku wynikało, że w toku postępowania podatkowego organy podatkowe ustaliły rzeczywistą - ich zdaniem - treść umów leasingowych, zawartych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Piotra B. jako wspólnika spółki cywilnej "B.", i dokonały oceny ich podatkowych skutków, nie zaliczając wydatków z nimi związanych do kosztów uzyskania przychodów. Nastąpiło to na podstawie art. 24a par. 1 i 2 Ordynacji podatkowej, a nie jej art. 24b. Ten ostatni przepis nie miał, zdaniem Dyrektora Izby, zastosowania w sprawie, gdyż organ podatkowy "nie stwierdził w sposób kategoryczny, że zawarcia spornych umów leasingowych nie można było oczekiwać innych istotnych korzyści niż wynikające z obniżenia wysokości zobowiązania podatkowego, zwiększenia straty, podwyższenia nadpłaty lub zwrot podatku". W ocenie organu odwoławczego korzyść ekonomiczna odniesiona przez podatnika wskutek wykorzystania środków trwałych objętych umowami leasingu na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarzą była bowiem niewątpliwa. Tym samym, jego zdaniem, w odwołaniu niesłusznie powołano się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 maja 2004 r. K 4/03 /Dz.U. nr 122 poz. 1288/, ponieważ "nie świadczy [on] o wadliwości zaskarżonej decyzji".