Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2007 r., sygn. II FSK 173/06

Postępowanie dowodowe przed sądem administracyjnym i w konsekwencji dokonywanie przez ten sąd ustaleń faktycznych jest dopuszczalne w zakresie uzasadnionym celami postępowania administracyjnego i powinno umożliwiać sądowi dokonywanie ustaleń, które będą stanowiły podstawę oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. Oznacza to, że sąd w istocie nie może dokonywać ustaleń, które mogłyby służyć merytorycznemu rozstrzygnięciu sprawy załatwionej zaskarżoną decyzją. Ponadto przepis art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie służy do zwalczania ustaleń faktycznych, z którymi strona się nie zgadza.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Bogusław Dauter (spr.), Protokolant Krzysztof Kołtan, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Waldemara D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 13 października 2005 r. sygn. akt I SA/Bk 129/05 w sprawie ze skargi Barbary i Waldemara D. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 5 października 2000 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Barbary i Waldemara D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 1.800 zł (słownie: jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 13 października 2005 r., I SA/Bk 129/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę Barbary i Waldemara D. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 5 października 2000 r., (...), utrzymująca w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z UKS w B. z dnia 8 czerwca 2000 r., (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r.

2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym stanie faktycznym: Waldemar D. działając jako manager BKS "J." od 15 czerwca 1994 r. dokonał transferu piłkarza tego klubu Tomasza F. do Francji. Wartość transakcji została określona w umowie z dnia 28 marca 1995 r. na 95.000 USD tytułem odszkodowania za promocję tego zawodnika. Kwota ta wpłynęła na rachunek bankowy klubu z realizacji czeku (...) zgodnie z wyciągiem bankowym z dnia 14 kwietnia 1995 r. Równocześnie z umową z dnia 28 marca 1995 r. sporządzony został aneks nr 1 w tym samym dniu, w którym ustalono m.in., że "RC" w uzupełnieniu odszkodowania za promocję piłkarza przyznaje odszkodowanie za jego szkolenie w kwocie 155.000 USD. W. D. jednoosobowo reprezentując Klub "J." aneks ze strony BKS podpisał i otrzymał czek na kwotę w nim wskazaną. Za transfer T. F. do Francji zapłacono więc łącznie 250.000 USD i tylko kwota z umowy tj. 95.000 USD wpłynęła na rachunek BKS "J.". Czek na kwotę 155.000 USD z aneksu zrealizowany został 7 kwietnia 1995 r. i jak wskazał W. D. "Czek wystawiony na BKS "J." jako pełnomocnik klubu odsprzedałem w Banku Handlowym (...) w L.". W toku postępowania udowodniono, że kwota ta /ani jej równowartość/ nie wpłynęła do BKS J.". Zgodnie z umową managerską oraz aneksem /bez daty/ W. D. za świadczone na rzecz klubu usługi przysługiwało wynagrodzenie w postaci udziału do 100 % z wpływów finansowych z transferu Tomasza F. Manager przychód w kwocie 95.000 USD rozdysponował. Zgodnie z aneksem nr 2 do umowy managerskiej z dnia 10 maja 1995 r. W. D. zrzekł się kwoty 90.000 zł przysługującej z transferu T. F. Natomiast pozostałą kwotę z transferu tego piłkarza W. D. przejął i rozdysponował według własnego uznania. Twierdzenie, "iż zarząd Klubu "J." wiedział co dzieje się z pieniędzmi i aprobował czynności kontrolowanego" było nie poparte żadnymi dowodami. Wskazano, że inspektor przeprowadzając czynności kontrolne wykazał, że władze Klubu "J." nie znały aneksu do umowy transferu T. F. ani rzeczywistej wartości transferu, jak też nie wiedziały o posiadanych za granicą środkach czy też operacji zakupu piłkarza zagranicznego dokonanej na rzecz klubu w celu dalszej odsprzedaży. W. D. otrzymał oba protokoły w toku postępowania kontrolnego - nie zareagował na nie i nie przedstawił dowodów przeciwnych. Należne wynagrodzenie z transferu F. w kwocie 155.000 USD W. D. otrzymał - uzyskał środki pieniężne z realizacji czeku 4688202 w dniu 7 kwietnia 1995 r. odsprzedając czek w Banku Handlowym w L. Udzielone W. D. pełnomocnictwa wykorzystywane były również na własne cele - bez wiedzy klubu. Przyjęcie do własnej dyspozycji przez W. D. kwoty 155.000 USD uznano za wynagrodzenie otrzymane za świadczenie usług jako manager. Gdyby sporna kwota wpłynęła na konto klubu i wypłacona została przez Klub "J." stronie, to klub jako płatnik musiałby potrącić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 20 % należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów. Wobec faktu uzyskania w dniu 7 kwietnia 1995 r. przychodu z transferu T. F. w świetle przepisów art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 r. nr 90 poz. 416 ze zm., dalej: u.p.d.o.f./, w rozliczeniu rocznym PIT-31 zeznaniu o wysokości osiągniętych dochodów za 1995 r. W. D. obowiązany był wykazać dochód z tego transferu. Dalsze wydatkowanie tych środków na nabycie prawa do zawodnika austriackiego nie miało już znaczenia w zakresie powstania przychodu. Bezpodstawnie, zdaniem izby, strona dzieli wykonywanie przez managera czynności za nieodpłatne i za wynagrodzeniem bowiem wynagrodzenie należne jest za całość świadczeń na rzecz klubu.