Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. II FSK 468/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Andrzej Grzelak, Protokolant Anna Dziewiż, po rozpoznaniu w dniu 03 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej P.U.H. L. sp. z o.o. w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 listopada 2005 r. sygn. akt I SA/GL 1168/05 w sprawie ze skargi P.U.H. L. sp. z o.o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1997r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P.U.H. L. sp. z o.o. w B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach kwotę 1800,00 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

II FSK 468/06

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 listopada 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie o sygnaturze akt I SA/GL 1168/05, oddalił skargę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością L. z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 maja 2005 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 rok.

Decyzją z dnia [...] roku Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w B., utrzymała w mocy rozstrzygnięcie Drugiego Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...], w którym określono spółce L. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1997 rok, wysokość zaległości podatkowej w tym podatku oraz odsetki za zwłokę. Określenie zobowiązania podatkowego nastąpiło po przeprowadzeniu przez wymieniony Urząd Skarbowy w dniu 27 września 1999 r. kontroli w spółce L., której przedmiotem były wydatki poniesione na rzecz prezesa zarządu Spółki J. R., zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w 1997 r. Decyzja organu odwoławczego została zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2002 roku, sygn. akt I SA/Ka 2232/01 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił decyzję Izby Skarbowej w Katowicach. Sąd aprobując częściowo stanowisko organów podatkowych stwierdził, iż źródłem stosunku pracy w rozpatrywanym przypadku nie mogła stać się umowa zawarta w dniu 18 maja 1992 r. między spółką a J. R.. Przedmiotowa umowa musiała zostać uznana za nieważną z uwagi na wadliwą reprezentację Spółki, niezgodną z przepisem art. 203 Kodeksu handlowego (Dz. U. z 1934 roku Nr 57, poz. 502 ze zmianami) który stanowił, iż w umowach pomiędzy spółką, a członkami zarządu tudzież w sporach między nimi spółkę reprezentować mogą wyłącznie bądź to rada nadzorcza, bądź to pełnomocnicy powołani uchwałą wspólników. Wskazana okoliczność nie wyklucza jednakże, jak uznał Sąd, całkowicie możliwości nawiązania stosunku pracy w terminie późniejszym. Pomimo, iż art. 29. Kodeksu pracy, w brzmieniu obowiązującym w 1992 r., nie pozostawiał wątpliwości co do tego, że umowa o pracę powinna być zawarta na piśmie, to jednak w orzecznictwie i doktrynie wskazywano na możliwość nawiązania stosunku pracy w sposób dorozumiany. W ocenie składu orzekającego należało zatem zbadać jakie skutki wywołało skierowanie do J. R. i przez pełnomocnika Spółki G. C., pisma z dnia 15 grudnia 1992 r. i w jakiej relacji pozostawał on po tej dacie ze skarżącą spółką.