Wyrok NSA z dnia 29 sierpnia 2007 r., sygn. I FSK 1110/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Adam Bącal Sędziowie Sędzia NSA Sylwester Marciniak( sprawozdawca) Sędzia NSA Janusz Zubrzycki Protokolant Jan Jaworski po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Spółki A. (S.A. w Oświęcimiu) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 lutego 2006 r., sygn. akt I SA/Kr 1313/03 w sprawie ze skargi Spółki A. na decyzje Izby Skarbowej w Krakowie z dnia [...] czerwca 2003 r., nr:[...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za miesiące czerwiec 1999 r., kwiecień, maj i lipiec 2000 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie na rzecz Spółki A. kwotę 7.598 (słownie: siedem tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt osiem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 lutego 2006 r., sygn. akt I SA/Kr 1313/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi Spółki A. (S.A. w O.) na decyzje Izby Skarbowej w Krakowie z dnia [...] czerwca 2003 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za miesiące czerwiec 1999 r., kwiecień, maj i lipiec 2000 r.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji ustalił, iż zaskarżonymi decyzjami Izba Skarbowa w Krakowie utrzymała w mocy decyzje Urzędu Skarbowego w O. z dnia [...] stycznia 2003 r., umarzające postępowanie podatkowe w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług jako bezprzedmiotowe. Organy uznały, iż w obowiązującym stanie prawnym brak jest uregulowań, które pozwoliłyby na merytoryczne rozstrzygnięcie wniosku spółki. W dniu złożenia wniosku o nadpłatę (10 lipca 2002 r.) podatnikowi przysługiwało takie prawo, jednak w chwili wydawania decyzji brak już było odpowiednich uregulowań prawnych. Organ odwoławczy wskazał, iż podatnik wykazał kwotę podatku przypadającego do zwrotu w wysokości mniejszej od należnej, stąd też art. 81a Ordynacji podatkowej nie może być podstawą korekty. Taka sytuacja nie jest też uznawana za nadpłatę podatku w rozumieniu art. 72 Ordynacji podatkowej oraz nie wymieniono jej w katalogu przypadków uprawniających do żądania stwierdzenia nadpłaty w ujęciu art. 75 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z obowiązującymi przepisami istotą nadpłaty jest faktyczna wpłata, uiszczenie podatku nienależnie lub w kwocie wyższej od należnej. Izba Skarbowa dodatkowo wykazywała, iż od strony merytorycznej również podatnikowi nadpłata nie przysługuje.