Wyrok NSA z dnia 13 lipca 2006 r., sygn. II FSK 1021/05

1. Samo oddanie rzeczy ruchomej do korzystania innemu podmiotowi na podstawie umowy leasingu nie przesądza automatycznie o używaniu tej rzeczy bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, a tym samym nie uprawnia do stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w § 9 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 17.01.1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35).

2. Spłata pożyczki (kredytu) o zwaloryzowanej wartości stanowi nadal spłatę pożyczki (kredytu), której stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Zastosowany w umowie pożyczki (kredytu) przelicznik walutowy w walucie obcej dla waluty polskiej, czyli tzw. waloryzacja pożyczki w związku z inflacją, jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron i nie wynika z przepisów podatkowych, a więc w tej części kwota zwaloryzowanej pożyczki do spłaty nie może być uznana za uzasadnienie do uznania statystycznie naliczonych różnic kursowych za koszt uzyskania przychodów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2005 r. o sygn. akt I SA/Gl 729/04, oddalił skargę I. sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie - następcy prawnego I. S.A. z siedzibą w Katowicach na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 kwietnia 2004 r., nr PBI/1-4218/8/2004, utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach z dnia 30 grudnia 2003 r. nr PDI/4210-58/03, wydaną w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a.).

Uzasadniając wyrok, Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy organy podatkowe słusznie zakwestionowały możliwość zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów kwoty 1.281.432,26 zł, powstałej wskutek podwyższenia stawek amortyzacyjnych współczynnikiem 1,4, na podstawie § 9 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35; w skrócie: rozporządzenie MF z 17.01.1997 r.), dla środków trwałych oddanych do używania innym podmiotom na podstawie umów leasingu operacyjnego, wymienionych przez B. S.A. w wykazie zwanym Tabela amortyzacji i umorzenia środków trwałych, analitycznie od 01.01.1998 r. do 31.12.1998 r.. Rozstrzygnięcia więc wymaga, czy w świetle regulacji prawnej zawartej w § 9 ust. 3 pkt 2 rozporządzenie MF z 17.01.1997 r., leasingodawca w przypadku zawierania umów leasingu operacyjnego jest - co do zasady - w każdym wypadku uprawniony do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej. W przypadku zaś udzielenia odpowiedzi negatywnej, odpowiedzieć trzeba, czy skarżąca spółka, stosując podwyższone stawki amortyzacyjne, wykazała istnienie przesłanek określonych w § 9 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia.