Wyrok NSA z dnia 12 października 2006 r., sygn. II FSK 1243/05; II FSK 1244/05

Konstruowanie podstaw kasacyjnych odnoszących się do przepisów postępowania wymaga powołania odpowiednich przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Adresatem zarzutów kasacyjnych może być bowiem jedynie Sąd administracyjny pierwszej instancji działający w oparciu o wskazany wyżej akt prawny. Powołanie przez autora skargi kasacyjnej przepisów Kodeksu postępowania cywilnego należy uznać za błędne.

Wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Stefanii W. na decyzję Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2002 r. utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Dąbrowie Górniczej z dnia 1 lipca 2002 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. Jak wskazano w uzasadnieniu, organy podatkowe zakwestionowały Skarżącej zarachowanie w koszty uzyskania przychodów kwoty 15.000 zł - z tytułu rent ustanowionych na mocy umów z dnia 10 czerwca 1997 r. na rzecz sióstr Skarżące - Kazimiery G. i Stanisławy G., zawartych na okres 18 miesięcy, tj. od 10 czerwca 1997 r. do 31 grudnia 1998 r. pod tytułem darmym, z których wynikające świadczenia za 1998 r. siostry Skarżącej otrzymały jednorazowo w dniu 15 grudnia 1998 r. Zdaniem Izby Skarbowej, wydatek poniesiony na podstawie umów z dnia 10 czerwca 1997 r. nie mógł zostać odliczony od dochodu w związku z naruszeniem art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r., Nr 90, poz. 416 ze zm.) - dalej: u.p.d.o.f. Powołując się na instytucję umowy renty w rozumieniu art. 903 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) - dalej: k.c., Izba Skarbowa stwierdziła, że charakter zawartych przez Skarżącą umów wyklucza uznanie ich za umowy renty. W przekonaniu organu odwoławczego spełnione świadczenia nie miały cech periodyczności i nie kreowały trwałego zobowiązania do wypłaty okresowych świadczeń rentowych. Zgodnie z zapisami umów, z dniem 15 grudnia 1998 r. - czyli z dniem wypłaty sumy przewidzianej na 1998 r., świadczenie renty zostało spełnione. Izba Skarbowa uznała spełnione świadczenie za niepodlegającą odliczeniu od dochodu darowiznę dokonaną na rzecz osoby fizycznej. Zdaniem organów podatkowych ciężarem, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. nie jest dobrowolne przysporzenie kosztem swego majątku, mające cechy kalkulacji w celu obniżenia dochodu do opodatkowania.