Wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2006 r., sygn. I FSK 552/05

Skargę kasacyjną można argumentować faktem naruszenia prawa materialnego, przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, lub też naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć wpływ na wynik sprawy. O błędzie mylnego zrozumienia przez sąd treści przepisu i jego zastosowanie można mówić, gdy stan faktyczny w sprawie jest wyczerpująco i prawidłowo ustalony, a nadto strony go nie kwestionują. Błędna wykładnia to mylne zrozumienie treści przepisu a niewłaściwe zastosowanie to tzw. błąd subsumpcji, czyli wadliwe uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada bądź nie hipotezie określonej normy prawnej.

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 1.02.2005 r. o sygn. akt SA/Rz 1157/03 oddalający skargę Przedsiębiorstwa "E." Spółka z o.o. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 25.06.2003 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd przedstawił ustalenia faktyczne dokonane przez organy skarbowe i podał, że w toku przeprowadzonej kontroli ustalono, że skarżąca Spółka w miesiącu maju 2000 r. dokonała odliczenia podatku z faktury Nr 22 wystawionej 18.05.2000 r. przez Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "P." w K. Wystawca wskazanej faktury w dniu 1.02.1999 r. złożył w II Urzędzie Skarbowym w Katowicach zgłoszenie VAT-Z o zaprzestaniu z tym dniem wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT. W ocenie organu, na podstawie § 50 ust. 4 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.12.1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245 ze zm.) faktura wystawiona przez podmiot nieistniejący nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Faktu tego nie zmienia wystawienie noty i korekty bowiem wystawiający ją w trakcie postępowania odwoławczego Sławomir G. z dniem 3.01.2001 r. zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i z tym dniem został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej. W tym stanie rzeczy organ ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w oparciu o treść art. 27 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Konsekwencją wykazania przez skarżącą w m-cu maju 2000 r. nadwyżki podatku do przeniesienia następny miesiąc, było określenie przez organy prawidłowego zobowiązania w podatku VAT za miesiąc czerwiec 2000r. Dokonując określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc listopad 2000 r. oraz ustalając dodatkowe zobowiązanie podatkowe organ wskazał, że kwestią sporną są faktury Nr 91, 92 i 93 wystawione 28.11.2000 r. przez Zakład prowadzony przez Sławomira G. w C., a w szczególności to, że wystawca nie posiadał kopii tych faktur a także nie uwzględnił w deklaracji VAT-7 wykazanej w nich sprzedaży i podatku należnego. Na podstawie § 50 ust. 4 pkt 2 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów pozbawiono podatnika prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z tych faktur, oraz zastosowano sankcję określoną w art. 27 ust. 5 ustawy o VAT. Odnośnie rozliczenia podatku VAT za miesiąc styczeń 2001 r. organ wskazał, że skarżąca Spółka błędnie odliczyła podatek VAT z faktury Nr 11 wystawionej 30.01.2001 r. przez Zakład Sławomir G. w C. gdyż podmiot ten z dniem 3.01.2001 r. został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej. Powołując się na treść § 50 ust. 4 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.12.1999 r. organ nadto wskazał, że wystawca faktury nie posiadał kopii przedmiotowej faktury a także nie uwzględnił wykazanej w nim sprzedaży i podatku należnego w deklaracji VAT-7 wykazując w niej jedynie podatek należny od towarów i usług objętych spisem z natury. Ustalenia te były podstawą do zastosowania sankcji określonej art. 27 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Te same okoliczności legły u podstaw nie uznania przez organy faktur Nr 114 i 115 wystawionych 26.09.2001 r. oraz faktury Nr 112 wystawionej 16.10.2001 r. przez Zakład Sławomir G. w C. Wykazany w tych fakturach jako sprzedawca podatnik z dniem 3.01.2001 r. został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, a więc nie istniał podmiot uprawniony do wystawiania faktur VAT. Konsekwencją powyższego było ustalenie również sankcji w oparciu o treść art. 27 ust. 5 i 6 ustawy o VAT. Określenie zobowiązania w podatku i usług za miesiąc październik 2001 r. w prawidłowej wysokości - obniżenie nadwyżki podatku do przeniesienia następny miesiąc, spowodowało konieczność weryfikacji zobowiązania w tym podatku za miesiąc listopad 2001 r. które organ określił w prawidłowej wysokości.