Wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2006 r., sygn. II FSK 289/05

Żądanie strony skarżącej z dnia 14 maja 2003 r. (wniesione w dniu 20 maja 2003 r. do Ministra Finansów i przekazane następnie do rozpoznania przez organy właściwe w sprawie) zawierało żądanie wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności czterech wskazanych w nim decyzji w tym decyzji Urzędu Skarbowego w Choszcznie z dnia 10 lutego 2003 r. odmawiającej uchylenia decyzji ostatecznej Urzędu Skarbowego w Choszcznie z dnia 11 maja 2000 r. (decyzji organu podatkowego pierwszej instancji niebędącej decyzją ostateczną), to organ podatkowy właściwy w sprawie stwierdzenia nieważności tej decyzji nie mógł wydać innego rozstrzygnięcia niż to, które zostało przewidziane w art. 249 §1 Ordynacji podatkowej, tj. odmówić wszczęcia tego postępowania.

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2004 r. Sygn. akt SA/Sz 1868/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 28 sierpnia 2003 r. Nr PB.2.31-4117/4110-3/2003 oraz poprzedzającą ją decyzję tego samego organu z dnia 2 lipca 2003 r. Nr PB.2.41-4110/3/2003 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Urzędu Skarbowego w Choszcznie z dnia 10 lutego 2003 r. Nr US-PO-I-4110/6/2003 odmawiającej uchylenia decyzji ostatecznej Urzędu Skarbowego w Choszcznie z dnia 11 maja 2000 r. Nr US-PO-II-823/42/00 w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. oraz określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych i zaległości podatkowej z tytułu tego podatku za 1998 r.

W uzasadnieniu wyroku opisując dotychczasowy przebieg postępowania wyjaśniono, że pismem z dnia 14 maja 2003 r. Henryk R wniósł o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji Urzędu Skarbowego w Choszcznie z dnia 10 lutego 2003 r. W uzasadnieniu wniosku powołując się na podstawę stwierdzenia nieważności tej decyzji określoną w art. 247 §1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) wyjaśnił, iż decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa będącego skutkiem wydania błędnej decyzji ustalającej wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. W decyzji tej błędnie przyjęto wartość początkową podlegających amortyzacji środków trwałych. Ponadto stwierdził, iż Urząd Skarbowy w Choszcznie nie uwzględniając możliwości naliczania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, przyjętej w wysokości wynikającej z dokonanej wyceny, a więc określonej zgodnie z zasadą wyrażoną ?w art. 29g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; rażąco naruszył przepis art. 240 §l pkt l Ordynacji podatkowej. Zarzucił ponadto, że ?dalsze postępowania prowadzono z naruszeniem przepisu art. 121 §l Ordynacji podatkowej, a okoliczności faktyczne stanowiące podstawę rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie były fałszywe i zacierały prawdziwość faktów".