Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2006 r., sygn. II OSK 762/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms, Sędziowie NSA Jacek Chlebny, Anna Łuczaj /spr./, Protokolant Marcin Sikorski, po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 lutego 2005 r. sygn. akt II SA/Kr 773/02 w sprawie ze skargi D. M. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lutego 2002 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 lutego 2005 roku (sygn. akt II SA/Kr 773/02) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę D. M. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lutego 2002 roku nr [...] w przedmiocie wymeldowania.

W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż zaskarżoną decyzją z dnia 13 lutego 2002 roku Wojewoda Małopolski na postawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. - Dz. U. z 2001 roku, Nr 87, poz. 960) - po rozpatrzeniu odwołania D. M. od decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia [...] grudnia 2001 roku nr [...] - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Uzasadniając rozstrzygnięcie administracyjny organ odwoławczy podniósł, że zaskarżoną decyzją, wydaną w dniu [...] grudnia 2001 roku na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, odmówiono wymeldowania z pobytu stałego S. A. z lokalu nr [...] przy ul. S. w K. W odwołaniu od powyższej decyzji najemca przedmiotowego lokalu D. M. podniosła, że organ instancji I dowolnie przyjął, iż I. A. - matka S. A., która uzyskała korzystny dla siebie wyrok Sądu Rejonowego, jako współnajemca przedmiotowego lokalu, może nie wyrazić zgody na wymeldowanie córki S. A. Ponadto dodała, że od wyroku wniosła apelację, a więc nieprawomocny wyrok nie może być traktowany jako dowód w sprawie. Wątpliwości, zdaniem D. M., budzi fakt miejsca zamieszkania S. A. w Polsce. Odwołująca się podniosła, że okresowe przyjazdy do K. do mieszkania nr przy ulicy S., jak i przedstawiona przez wymienioną osobę kopia legitymacji studenckiej nie są wystarczającym potwierdzeniem faktu, iż S. A. mieszka w Polsce.