Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2006 r., sygn. II OSK 880/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Zygmunt Niewiadomski Sędziowie Jerzy Bujko (spr.) Zdzisław Kostka Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2005 r. sygn. akt IV SA/Po 43/05 w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] listopada 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2005 r. uchylającego decyzję wydaną przez skarżący organ w dniu [...] listopada 2004 r. (Nr [...]), a także poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] września 2004 r. odmawiające przyznania W. S. uprawnień kombatanckich. Do wydania tych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym.

W. S .wystąpił o przyznanie mu uprawnień kombatanckich z tytułu pobytu od 1944 r. do końca wojny w obozie hitlerowskim w miejscowości S. położonej w Austrii. Decyzją z dnia [...] września 2004 r. wydaną na podstawie przepisów art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b, c oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach i niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U z 2000 r. Nr 42, poz. 371 z późn. zm.) Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił przyznania żądnych uprawnień. W motywach tej decyzji organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 8 ust. 1 wymienionej ustawy Prezes Rady Ministrów na wniosek Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych określi w drodze rozporządzenia między innymi miejsca odosobnienia, w których warunki pobytu nie różniły się od warunków w obozach koncentracyjnych, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa oraz obozy, o których mowa w art. 3 pkt 2 i w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b i lit. c oraz pkt 3 ustawy. Na podstawie tego przepisu Prezes Rady Ministrów wydał w dniu 20 września 2001 r. rozporządzenie w sprawie określenia miejsc odosobnienia, w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych narodowości (Dz.U. Nr 106, poz. 1154). Obóz, w którym przebywał W. S. nie został wymieniony we wskazanym rozporządzeniu i - jak wynika z dostępnych urzędowi materiałów i dokumentów - nie był obozem karnym lub wychowawczym, o których mowa w przepisach § 5 pkt 2 i 3 tego aktu. Represje, jakich doznał wnioskodawca z tytułu pobytu w tym obozie, nie są więc represjami w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b lub c ustawy o kombatantach.