Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2006 r., sygn. I FSK 285/06

Niezgodność par. 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz. U. nr 2 poz. 3/ z art. 217 Konstytucji RP nie stwarza podstawy do zwrotu podatku uiszczonego na podstawie tego przepisu. Wyklucza to uznanie, iż podatek uiszczony wcześniej na podstawie niekonstytucyjnego przepisu może być uznany za nienależny.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Juliusz Antosik, Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka (sprawozdawca), Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Zbigniewa O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 maja 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 2209/03 w sprawie ze skargi Zbigniewa O. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 4 listopada 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za okres od maja 1998 r. do kwietnia 2002 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Zbigniewa O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 2.700 zł /słownie: dwa tysiące siedemset złotych / tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 maja 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Zbigniewa O. ma decyzję Izby Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za okres od maja 1998 r. do kwietnia 2002 r.

Z przedstawionego w uzasadnieniu wyroku stanu faktycznego sprawy wynika, iż podatnik wniósł o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym, zapłaconym od sprzedaży auto-gazu, powołując jako uzasadnienie swojego żądania wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdzający niezgodność z Konstytucją par. 16 rozporządzenia Ministra Finansów z 5 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 2 poz. 3, powoływanego dalej jako rozporządzenie MF z 1998 r./. Urząd Skarbowy odmówił stwierdzenia nadpłaty, zaś Izba Skarbowa decyzją z dnia 4 listopada 2002 r. utrzymała decyzję organu I instancji w mocy. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy zwrócił uwagę, że strona od 1998 r. była podatnikiem podatku akcyzowego na podstawie par. 16 rozporządzenia MF z 1998 r., zaś w latach następnych- na podstawie kolejno obowiązujących rozporządzeń Ministra Finansów w sprawie podatku akcyzowego. Powołując się na ostatnie zdanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2002 r., P 7/00 /OTK-A 2002 nr 2 poz. 13/ wskazał jednakże, iż stwierdzenie niekonstytucyjności przepisu, na podstawie którego stała się ona podatnikiem, nie stwarza podstawy do zwrotu zapłaconego podatku. Przywołał motywy powołanego wyżej wyroku Trybunału Konstytucyjnego, odnoszące się do ponoszenia ekonomicznego ciężaru podatku przez konsumenta- ostatecznego nabywcę towaru akcyzowego w cenie tego towaru. Zwrot podatku na rzecz podatnika oznaczałby zatem niczym nieusprawiedliwione przysporzenie ze strony Skarbu Państwa na rzecz osoby, która tylko formalnie go zapłaciła. Organ odwoławczy powołał się także na ostateczny i powszechnie obowiązujący charakter orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, nadający moc wiążącą całemu jego orzeczeniu i nieróżnicujący tej mocy w odniesieniu do poszczególnych składników treści orzeczenia. Odnosząc się zaś do zarzutów odwołania, opartych na wywodach zawartych w zdaniu odrębnym jednego z sędziów od wskazanego wyroku Trybunału stwierdził, że wyroki Trybunału zapadają większością głosów, zdanie odrębne jest zaś wyrazem sprzeciwu wobec tego orzeczenia lub uzasadnienia oraz prezentacją własnego zdania sędziego, który je złożył i nie mają wpływu na dokonaną w orzeczeniu kontrolę aktu normatywnego z punktu widzenia zgodności z Konstytucją,