Wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. I FSK 1014/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Sędziowie NSA Juliusz Antosik (sprawozdawca), Ryszard Mikosz, Protokolant Krzysztof Cisłak, po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2006 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej Janusza G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 maja 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 513/05 w sprawie ze skargi Janusza G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 14 grudnia 2004 r. (...) w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości podatkowe z tytułu podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz Janusza G. kwotę 3.550 zł /trzy tysiące pięćset pięćdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 maja 2005 r., III SA/Wa 513/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Janusza G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 14 grudnia 2004 r. utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W.-B. z 1 sierpnia 2003 r., którą orzeczono o odpowiedzialności skarżącego jako członka zarządu "T." Spółki z o.o. w W. za zaległości podatkowe tej spółki w podatku od towarów i usług za styczeń 2001 r.

W uzasadnienie wyroku przedstawiono motywy rozstrzygnięcia wydanego przez Dyrektora Izby Skarbowej, który po przytoczeniu treści art. 116 Ordynacji podatkowej wyjaśnił, że zobowiązanie, za które odpowiedzialnym uznano skarżącego, powstało w czasie, gdy pełnił on funkcję członka zarządu wymienionej spółki. Jednocześnie Dyrektor uznał, że postępowanie egzekucyjne przeciwko spółce okazało się bezskuteczne, bowiem musiało być umorzone z powodu ogłoszenia upadłości spółki. Następnie zaprezentował argumentację zmierzającą do wniosku, że skarżący nie zdołał udowodnić żadnej z wymienionych wspomnianym przepisem przesłanek egzoneracyjnych. Dyrektor podał, że skarżący nie wskazał mienia, które umożliwiałoby zaspokojenie zaległości podatkowych oraz nie wykazał, że we właściwym czasie został zgłoszony wniosek o upadłość spółki lub nastąpiło wszczęcie postępowania układowego. Taki wniosek wprawdzie wpłynął do sądu upadłościowego w dniu 14 lutego 2001 r., ale stosownie do przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej z dnia października 1934 r. - Prawo upadłościowe /Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512/ czynność ta została dokonana z uchybieniem wymaganego terminu. Zgodnie bowiem z art. 5 Prawa upadłościowego, spółka jako przedsiębiorca była zobowiązana zgłosić wniosek o upadłość nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia zaprzestania płacenia długów, zaś jej reprezentant był zobowiązany do zgłoszenia takiego wniosku w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym majątek spółki nie wystarcza na zaspokojenie długów, chyba że wcześniej rozpoczął bieg termin opisany w art. 5 par. 1. W rozpatrywanej sprawie organy podatkowe uznały, że momentem, od którego należało liczyć bieg terminu do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki był dzień sporządzeniu bilansu za rok 2000 r., tj. 31 grudnia 2000 r. Wynikało bowiem z niego, że majątek spółki nie tylko nie wystarczał na pokrycie jej zobowiązań, ale co więcej utraciła ona płynność finansową. Mimo ujawnienia opisanych faktów zarząd spółki nie podjął w wymaganym terminie stosownych działań, a to z kolei przesądziło o możliwości obciążenia odpowiedzialnością za zaległości podatkowe członków zarządu spółki.