Wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. I FSK 907/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Stanik (sprawozdawca), Sędziowie NSA Juliusz Antosik, Ryszard Mikosz, Protokolant Krzysztof Cisłak, po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2006 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 maja 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 338/04 w sprawie ze skargi Dariusza A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 28 stycznia 2004 r. (...) w przedmiocie podatku akcyzowego za czerwiec 2002 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz Dariusza A. kwotę 900 zł /dziewięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10.05.2005 r., I SA/Wr 338/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 28.01.2004 r. i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 12.11.2003 r., którą określono Dariuszowi A. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiąc czerwiec 2002 r. oraz stwierdził, że wspomniane decyzje nie podlegają wykonaniu.

W uzasadnieniu do tego wyroku w pierwszej kolejności przybliżono przebieg postępowania przed organami podatkowymi. W tych ramach wskazano, że podstawę do wydania decyzji wymiarowej stanowiła szczegółowa analiza posiadanych przez skarżącego oświadczeń nabywców sprzedawanego przez niego oleju opałowego, podczas której ujawniono, iż część z tych oświadczeń podatnik wystawił sam /do czego się w postępowaniu karnym przyznał/; część zawierała dane osób fikcyjnych /nazwiska i adresy/, część natomiast dotyczyła osób, które nie dokonywały zakupu u skarżącego /osoby te zeznały w charakterze świadków, iż nigdy nie dokonywały zakupu u skarżącego, a ich podpisy na oświadczeniach zostały sfałszowane/. W świetle tych ustaleń organ podatkowy I instancji doszedł do wniosku, że Dariusz A. nie był uprawniony do stosowania obniżonej stawki podatku akcyzowego związanej, zgodnie z par. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 19.12.2001 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 148 poz. 1655 ze zm., zwane dalej "rozporządzeniem"/ - ze sprzedażą oleju opałowego na cele opałowe. Zastosowanie stawki preferencyjnej uzależnione było bowiem, co wynikało z par. 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, od uzyskania przez sprzedawcę oświadczenia od nabywcy, iż nabywany produkt będzie przeznaczony na cele opałowe. Brak takiego oświadczenia skutkował zastosowaniem do sprzedawanego oleju, na podstawie par. 6 ust. 5 rozporządzenia, podstawowej stawki podatku. Tym samym, ponieważ zbadane w rozpatrywanej sprawie oświadczenia nabywców sprzedawanego przez skarżącego oleju nie spełniały wymogów określonych w par. 6 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 rozporządzenia, nie nabył on prawa do stosowania stawki preferencyjnej. Jednocześnie podkreślono, że przeciwko skarżącemu toczyło się równolegle postępowanie karne, w którym postawiono mu zarzut popełnienia czynu z art. 270 Kodeksu Karnego przez podrobienie 393 oświadczeń oraz posłużenie się nimi jako autentycznymi przed organami podatkowymi.