Wyrok NSA z dnia 2 czerwca 2006 r., sygn. II FSK 875/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Paweł Chmielecki, Jerzy Rypina (spr.), Protokolant Katarzyna Golemba, po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Anny B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2004 r. sygn. akt III SA 3383/02 w sprawie ze skargi Anny B. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 22 listopada 2002 r. (...) w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Anny B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 240 /dwieście czterdzieści/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

II FSK 875/05

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2004 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie III SA 3383/02, oddalił skargę Anny B. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 22 listopada 2002 r., w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 rok. Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy rozstrzygnięcie Urzędu Skarbowego W.-U. z dnia 14 sierpnia 2002 r., w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności skarżącej za zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "A." z siedzibą w W. W rozpoznawanej sprawie organy podatkowe ustaliły, iż Anna B., w 1989 roku zawiązała spółkę pod firmą "I." /obecna firma spółki brzmi "A." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością/, w której objęła 100 % udziałów oraz pełniła w niej funkcję prezesa zarządu. W dniu 20 lipca 1999 roku podatniczka dokonała zbycia wszystkich posiadanych przez siebie udziałów w tej spółce na rzecz obywatela litewskiego, "K.". Organy podatkowe uznały umowę zbycia tych udziałów jako czynność prawną zawartą dla pozoru i w oparciu o te ustalenia orzekły o odpowiedzialności Anny B. za zobowiązania tej spółki. Organy zastosowały art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/ uznając, że nie wystąpiły wymienione w tym przepisie przesłanki odstąpienia od orzeczenia wobec podatniczki o odpowiedzialności.