Wyrok NSA z dnia 19 lipca 2006 r., sygn. II FSK 1057/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędziowie NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Jan Rudowski, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Barbary H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 kwietnia 2004 r. sygn. akt I SA/Łd 884/03 w sprawie ze skargi Barbary H. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 29 maja 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Barbary H. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 180 /sto osiemdziesiąt/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W dniu 27 kwietnia 2004 r., I SA/Łd 884/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Barbary H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 29 maja 2003 r., (...), w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego.

Uzasadniając wyrok, przedstawiono dotychczasowy przebieg postępowania, podając, że postanowieniem z dnia 27 lipca 2001 r., (...), Izba Skarbowa w Ł. - po rozpatrzeniu zażalenia Barbary H. - utrzymała w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.-P. z dnia 22 czerwca 2001 r. odmawiające umorzenia postępowania egzekucyjnego. W uzasadnieniu tego postanowienia wskazano, że decyzją Prezydenta Miasta Ł. z dnia 18 września 2000 r. dokonano zamiany imienia zobowiązanej z "Janina" na "Barbara", w związku z czym wystawione wcześniej tytuły wykonawcze wskazywały poprzednie imię zobowiązanej. Nie można było zatem mówić o błędzie co do osoby zobowiązanego, o którym mowa w art. 59 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /dalej: u.p.e.a./.

Wyrokiem z dnia 24 marca 2003 r., I SA/Łd 1544/01, Naczelny Sąd Administracyjny /Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi/ uchylił powyższe postanowienie Izby Skarbowej. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że w stosunku do skarżącej były prowadzone równolegle dwa postępowania egzekucyjne, które w znacznej części były oparte na tych samych tytułach wykonawczych. Dotyczyło to tytułów (...), obejmujących należności "mandatowe" na łączną kwotę 120 zł oraz tytułów (...) wystawionych przez ZUS. Tego rodzaju prowadzenie postępowania egzekucyjnego było nieprawidłowe i mogło powodować obawę podwójnego wyegzekwowania tych samych należności. Wskazano, że w jednym postępowaniu organ egzekucyjny dokonał ściągnięcia należności na poczet kilkunastu wymienionych tytułów wykonawczych z nadpłaty skarżącej w podatku dochodowym za lata 1992-99, wynoszącej kwotę ponad 2.350 zł, a w drugim postępowaniu na poczet m.in. czterech tych samych tytułów wykonawczych z nadpłaty w podatku dochodowym za 2000 r. w kwocie ponad 1.187 zł. Okoliczność ta nie została w ogóle wyjaśniona przez Izbę Skarbową. Sąd nie podzielił natomiast pozostałych zarzutów skargi, w szczególności powołujących się na naruszenie przepisów art. 59 par. 1 pkt 4 i 7 w związku z art. 15 u.p.e.a. W rozpatrywanej sprawie nie można mówić o błędzie organu egzekucyjnego co do osoby zobowiązanej, bowiem wystawienie tytułu wykonawczego na skarżącą ze wskazaniem jej wcześniejszego imienia nie może powodować uznania, że postępowanie egzekucyjne i zastosowany środek egzekucyjny nie dotyczy skarżącej, jako właściwej osoby zobowiązanej.