Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2005 r., sygn. FSK 1848/04

1. Gdy autor skargi kasacyjnej zarzuca zarówno naruszenie prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega ostatnio wymieniony zarzut. Dopiero bowiem po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez Sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo że nie został skutecznie podważony, można przejść do skontrolowania procesu subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przez Sąd przepis prawa materialnego.
2. Sąd II instancji nie może ingerować w ustalenia faktyczne wobec braku możliwości ich kontrolowania. Próba zwalczenia ustaleń faktycznych nie może nastąpić poprzez zarzut naruszenia prawa materialnego, mogłaby być skuteczna wyłącznie w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę Teresy i Jana małż. P. na decyzję Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 12.07.2002 r., nr IS.IX/1-4117/57/02, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. W uzasadnieniu Sąd podał, że małż. Teresa i Jan P. w zeznaniu podatkowym PIT.37 o uzyskanych dochodach w 2000 r. złożonym w Urzędzie Skarbowym w Krośnie od dochodu przed opodatkowaniem odliczyli m.in. kwotę renty w wysokości 20.000 zł. Należny podatek dochodowy za 2000 r. po odliczeniach wyliczyli na kwotę 2.018,70 zł i określili nadpłatę w wysokości 4483,10 zł.

W postępowaniu podatkowym prowadzonym w zakresie prawidłowości zadeklarowanych dochodów oraz dokonanych odliczeń ustalono, że w dniu 1.01.1999 r. zawarta została pomiędzy Janem F. a jego córką Elżbietą C. umowa renty na okres 36 miesięcy od 1.01.1999 r. do 31.12.2001 r. i w tym okresie świadczący rentę zobowiązał się przekazać córce kwotę 60.000 zł. Na dowód przekazania renty przedstawione zostały dwa pokwitowania: z 15.09.2000 r. na kwotę 7.500 zł i 15.12.2000 r. na kwotę 12.500 zł. W umowie nie podano celu ustanowienia renty. Organ podatkowy przesłuchał obie strony umowy, które zgodnie stwierdziły, że renta została przyznana i wykorzystana na budowę domu mieszkalnego Elżbiety O. Organ I instancji uznał, że renta powinna zapewnić dla rentobiorcy koszty utrzymania z uwagi na brak środków lub wspomóc w ograniczonym zakresie w leczeniu lub w pielęgnacji. E. O. otrzymywała wynagrodzenie za pracę, miała więc środki na utrzymanie, a zatem nie było podstaw do odliczenia przekazanych córce kwot od dochodu w oparciu o art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), powoływanej dalej jako updof). W związku z powyższym decyzją z dnia 9.04.2002 r., nr Pdf-4110131/2002, Urząd Skarbowy w Krośnie określił małż. Janowi i Teresie P. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. w wysokości 5.820,60 zł, zaległość podatkową w kwocie 3.801,90 zł i odsetki w wysokości 1.431,40 zł na dzień wydania decyzji.