Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2005 r., sygn. I OSK 263/05

1. W art. 134-140 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej /Dz.U. 2002 nr 171 poz. 1399 ze zm./ wyraźnie określono podstawowe elementy postępowania dyscyplinarnego. Powoduje to, iż podstawy do wymierzenia kary, właściwość organów i podstawowe zasady postępowania dyscyplinarnego funkcjonariuszy Straży Granicznej są w zasadzie w całości uregulowane materią ustawową. Natomiast przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej /Dz.U. nr 118 poz. 1015 ze zm./ nie tworzą de facto żadnych nowych przesłanek odpowiedzialności dyscyplinarnej, ani nie ograniczają prawa do obrony w tym postępowaniu.

2. Fakt, iż według sądu powszechnego istniała pozytywna prognoza co do osoby funkcjonariusza Straży Granicznej, pozwalająca warunkowo umorzyć prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne, nie musiał wiązać organu prowadzącego postępowanie dyscyplinarne. Organ ten miał bowiem, wynikające wprost z ustawy o Straży Granicznej, prawo do prowadzenia samodzielnych ustaleń oraz do samodzielnej oceny prawnej zgromadzonego materiału dowodowego. Sam wymiar kary dyscyplinarnej należy do swobodnego uznania organu.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska, Sędziowie NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.), Małgorzata Stahl, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Michała K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2004 r. sygn. akt II SA 4197/03 w sprawie ze skargi Michała K. na orzeczenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 października 2003 r. (...) w przedmiocie wydalenia ze służby oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 listopada 2004 r. II SA 4197/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi Michała K. na orzeczenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 października 2003 r. (...) w przedmiocie wydalenia ze służby oddalił skargę. W uzasadnieniu wskazał, że Minister Spraw Wewnętrznych orzeczeniem z dnia 2 października 2003 r., wydanym na podstawie par. 33 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej /Dz.U. nr 118 poz. 1015 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania Michała K. od orzeczenia Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 1 sierpnia 2003 r. o ukaraniu karą dyscyplinarną wydalenia ze służby, utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie. Podkreślił przy tym, że Sąd Rejonowy w W. VII Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w P. postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2003 r. ustalił, że wymieniony dopuścił się zarzucanego mu czynu wyczerpującego znamiona art. 178a par. 1 Kk i postępowanie karne warunkowo umorzył na okres próby wynoszący jeden rok. Komendant Główny Straży Granicznej orzeczeniem z 1 sierpnia 2003 r. uznał obwinionego winnym czynu, iż w dniu 18 stycznia 2003 r. kierował pojazdem mechanicznym znajdując się w stanie po spożyciu alkoholu, tj. czynu z art. 178a Kk. Wskazał, że zarzut w postępowaniu karnym jest tożsamy z zarzutem postępowania dyscyplinarnego. Wyjaśnił, że okoliczności i czyn nie budzą wątpliwości. W konsekwencji wymierzył Michałowi K. karę wydalenia ze służby na podstawie art. 136 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 136b ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej /Dz.U. 2002 nr 171 poz. 1399 ze zm./.