Wyrok NSA z dnia 11 maja 2005 r., sygn. OSK 1393/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka (spr.), Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Stanisław Nowakowski, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 maja 2004 r. sygn. akt 3/II SA/Lu 1469/03 w sprawie ze skargi "O." Sp. j. Jerzy G., Ewa G. w S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia 22 października 2003 r. (...) w przedmiocie kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sadowi Administracyjnemu w Lublinie 2. zasądza od "O." Sp. j. Jerzy G., Ewa G. w S. na rzecz Dyrektora Izby Celnej B. kwotę 280 zł /słownie: dwieście osiemdziesiąt zł/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 20 maja 2004 r., 3/II SA/Lu 1469/03, uchylił decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia 22 października 2003 r., (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia 21 września 2003 r., (...), w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za przejazd po drogach publicznych pojazdem nienormatywnym.

W uzasadnieniu powyższego wyroku sąd podał, iż zarówno zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Celnej w B. jak i poprzedzająca ją decyzja Naczelnika Urzędu Celnego w K. zostały wydane z naruszeniem podstawowych zasad postępowania administracyjnego, określonych w przepisach art. 10 par. 1, 40 par. 1, 45 oraz art. 61 par. 4 Kpa.

Sąd podniósł, że Dyrektor Izby Celnej w B. argumentując swoje rozstrzygnięcie wskazał na treść art. 13 ust. 2a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. - o drogach publicznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./, zgodnie z którym pobiera się kary pieniężne za przejazd po drogach publicznych pojazdami, o których mowa w ust. 2 pkt 4 tego artykułu tj. pojazdami zarejestrowanymi w kraju lub za granicą, z ładunkiem lub bez ładunku, o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach. Do kontroli pojazdów w tym zakresie uprawnione są w myśl art. 40b ust. 1 ustawy, osoby upoważnione przez naczelnika urzędu celnego. Jak wskazuje organ wydanie decyzji w przedmiocie wymierzenia przedmiotowej kary pieniężnej ma charakter obligatoryjny. Zgodnie z par. 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 kwietnia 2002 r. - w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia /Dz.U. nr 32 poz. 262/ dopuszczalny nacisk pojedynczej osi wynosi 100 kN, tymczasem w rozpatrywanej sprawie nacisk na drugą z osi kontrolowanego pojazdu wynosił 101,43 kN. W takim wypadku, tj. w sytuacji gdy nacisk na oś mieści się w przedziale od 100 kN do 105 kN organ, w myśl załącznika do ustawy, powinien wymierzyć karę pieniężną w wysokości 720 złotych.