Wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2005 r., sygn. GSK 969/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Batorowicz, Sędziowie NSA Hanna Szafrańska-Falkiewicz (spr.), Józef Waksmundzki, Protokolant Marcin Chojnacki, po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 marca 2004 r. sygn. akt 3 I SA/Wr 1319/03 w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z dnia 15 kwietnia 2003 r. [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od S. K. na rzecz Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu 3600zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 marca 2004 r. sygn. akt 3 I SA/Wr 1319/03, po rozpoznaniu sprawy ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z dnia 15 kwietnia 2003 r. [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego - oddalił skargę.

Sąd podzielił ustalenia faktyczne i prawne organów administracji, z których wynika, że decydującym dla oceny podjętego w sprawie rozstrzygnięcia jest przepis art. 9 Kodeksu celnego. Zgodnie z § l tego przepisu nielegalnym wprowadzeniem towaru jest wprowadzenie dokonane z naruszeniem przepisów art. 35 § 2, art. 36, art. 37, art. 39 i art. 180 § 2 Kodeksu celnego, a zatem w sytuacji naruszenia przepisów o wprowadzeniu towaru albo gdy towar nie został przedstawiony organowi celnemu. Zgodnie z § 2 omawianego artykułu, odnoszącym się do towarów, których rodzaj i ilość wskazują na ich przeznaczenie do działalności gospodarczej, jeżeli w trakcie kontroli nie można ustalić, czy wprowadzonym na polski obszar celny towarom zostało nadane przeznaczenie celne, uważa się, że te towary zostały nielegalnie wprowadzone na polski obszar celny, przy czym zarówno ich "rodzaj i ilość" muszą wskazywać na przeznaczenie do działalności gospodarczej. W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, wbrew twierdzeniom strony, że ujawniony u skarżącego towar był przeznaczony do działalności gospodarczej.