Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. II FSK 10/05

Podatnik może przy pomocy innych środków dowodowych wyjaśnić wątpliwości co do związku kosztu udokumentowanego prawidłowym dowodem z przychodem, jednakże posiadanie dowodów odpowiadających warunkom dowodów księgowych jest konieczne, co wynika z przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatkudochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Edyta Anyżewska (spr.), Stefan Babiarz, Protokolant Ilona Waksmundzka, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 września 2004 r. sygn. akt I SA/Bd 286/04 w sprawie ze skargi "A." Sp. z o. o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 8 kwietnia 2004 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania; 2) zasądza od "A." Sp. z o. o. w B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 2.317 (dwa tysiące trzysta siedemnaście) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 września 2004 r. I SA/Bd 286/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B., którą organ odwoławczy uchylił decyzję organu I instancji z dnia 22 stycznia 2003 r. i określił Spółce z o.o. "A." wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 1998 r. Podstawą powyższego rozstrzygnięcia było stwierdzenie szeregu nieprawidłowości w ustaleniu dochodu do opodatkowania, wynikających z zawyżenia kosztów uzyskania przychodów.

W przekonaniu organu podatkowego, Spółka m.in. nieprawidłowo uwzględniła w swoich kosztach wydatki z tytułu usług telekomunikacyjnych świadczonych na terenie Niemiec przez niemieckiego operatora na rzecz Ryszarda C. ze wskazaniem na adres (...) B., I. 18. Spółka świadczyła na terenie Niemiec usługi rzeźnickie i w związku z ich realizacją wynajmowała w miejscowości B. S. 10 lokal mieszkalny /umowa najmu podpisana w imieniu spółki przez Ryszarda C./, natomiast w zgromadzonym materiale dowodowym brak tytułu prawnego do zajmowania przez skarżącą lokalu w B. I. 18. Skarżąca nie przedstawiła w toku postępowania żadnych dowodów potwierdzających, iż przedmiotowe wydatki miały związek z prowadzoną przez Spółkę w Niemczech działalnością gospodarczą. Trudno za taki dowód uznać w ocenie organu załączoną do odwołania niemieckojęzyczną kserokopię zgłoszenia działalności gospodarczej w Urzędzie Miasta B. Organ odwoławczy zauważył również, że w 1998 r. Spółka nie prowadziła na terytorium Niemiec zakładu w świetle umowy o unikania podwójnego opodatkowania zawartej z Niemcami, jak również nie wykazała w zeznaniu rocznym dochodu ze źródeł przychodów położnych za granicą, które na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, albo są wolne od podatku. Dyrektor stwierdził, że podatnik nie wykazał również wymaganego przez art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych związku pomiędzy wymienionymi wydatkami a osiągnięciem lub zwiększeniem przychodu.