Orzeczenie
Wyrok NSA z dnia 15 listopada 2005 r., sygn. FSK 2582/04
Wykładnia art. 46 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. nr 98 poz. 1070 ze zm./, który z mocy art. 29 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153 poz. 1269/ stosuje się nie wprost, lecz odpowiednio, w zestawieniu z art. 95 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ skłania do przekonania, że użyte w pierwszym z tych przepisów określenie "sędzia innego sądu" nie obejmuje sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego delegowanych na zasadach i w warunkach określonych w tym ostatnim przepisie. Odpowiednie stosowanie przepisów Prawa o ustroju sądów powszechnych polega bowiem w szczególności na uznaniu za prawidłowe składów orzekających Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, powołanych z wymaganiami stanowiącego lex specialis przepisu art. 95 par. 1 powołanej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Edyta Anyżewska, Stefan Babiarz (spr.), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2005 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "P." Polsko-Francuskiej Spółki z o.o. z siedzibą w Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2004 r. sygn. akt III SA 201/03 w sprawie ze skargi "P." Polsko-Francuskiej Spółki z o.o. z siedzibą w Ż. na decyzje Ministra Finansów z dnia: 20 grudnia 2002 r. (...) i 30 kwietnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o podatku dochodowym od osób prawnych za lata 1996, 1997, 1999 i 2000 oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 25 maja 2004 r. III SA 201/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi Polsko-Francuskiej Spółki z o.o. "P." z/s w Ż. na cztery decyzje Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2002 r. (...) i z dnia 30 kwietnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji określających wysokość zobowiązania podatkowego, zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę w podatku dochodowym od osób prawnych za lata 1996, 1997, 1999 i 2000. W przyjętym przez Sąd stanie faktycznym sprawy podkreślono, że Minister Finansów stwierdził, iż zaskarżone wnioskiem decyzje nie naruszały prawa w sposób rażący to jest taki by naruszenie to wywoływało oczywistą, niedwuznaczną i ewidentną sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem objętym decyzją oraz by skutki jakie to naruszenie wywoływało nie dawały się pogodzić z zasadami demokratycznego państwa prawnego. Co więcej organ ten przyjął, że decyzje Izby Skarbowej zasadnie wyłączały z kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości hali produkcyjnej wniesionej do Spółki przez Waldemara N. aktem notarialnym z dnia 23 maja 1992 r. z aneksem z 10 sierpnia 1994 r., gdyż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu do księgi wieczystej. Wpis ten miał zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm. zwanej dalej ugn./ charakter konstytutywny. W sytuacji gdy W. N. wnosił do Spółki "własność działki stanowiącej część nieruchomości i zabudowaną halę produkcyjną", a nie był właścicielem działki lecz użytkownikiem wieczystym to nie mógł skutecznie przenieść prawa własności budynków bez przeniesienia prawa wieczystego użytkowania działki, na której ta hala została wzniesiona.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right