Wyrok NSA z dnia 7 lipca 2005 r., sygn. FSK 2561/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie NSA Jerzy Rypina (spr.), Włodzimierz Kubiak, Protokolant Ewa Głowacka, po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej "K." Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 lipca 2004 r. sygn. akt I SA/Łd 998/03 w sprawie ze skargi "K." Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 28 czerwca 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "K." Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 lipca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę "K." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 28 czerwca 2003 r. w przedmiocie podatku dowodowego od osób prawnych za 1999 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził, iż analizując dokumentację zawartą w aktach sprawy nie dopatrzył się błędu organów podatkowych co do prawnej kwalifikacji /oceny/ 22 umów leasingu samochodów zawartych między skarżącą Spółką a "M.", określonych w tych umowach jako leasing operacyjny, Podniósł, że ustalenie prawnopodatkowego stanu taktycznego, niezbędne dla sprecyzowania skutków podatkowych dokonanych czynności cywilnoprawnych nakłada na organy podatkowe obowiązek przeprowadzenia wykładni oświadczeń woli w celu określenia ich treści i sensu. Pogląd o prawie organów podatkowych do ustalania rzeczywistej woli stron umowy oraz oceny prawnopodatkowych konsekwencji podjętych czynności został już utrwalony w orzecznictwie sądowym. Oznacza to, że choć w zakwestionowanych decyzjach organu I instancji błędnie powołano się na przepis art. 24a ustawy - Ordynacja podatkowa, który nie mógł mieć /co jest rzeczą bezsporną/ zastosowania w rozpoznanej sprawie, to jednak także w stanie prawnym obowiązującym przed dniem jego wejścia w życie dopuszczalne było dla potrzeb rozstrzygnięcia sprawy przeprowadzenie wykładni umów w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego i ustalenie prawnopodatkowej kwalifikacji zaistniałych zdarzeń czy podjętych czynności. Sąd stwierdził, że w uzasadnieniu decyzji organu II instancji ujęto tę myśl w sposób dość lapidarny, choć nie do końca precyzyjny, stwierdzając: wprowadzenie art. 24a Ordynacji podatkowej usankcjonowało przyjęte i uznane w orzecznictwie sądowym "rozwiązania". W ocenie Sądu chodzi tu nie tyle o rozwiązania, co raczej konstrukcję myślową bądź sposób dochodzenia do ustaleń powiązany z metodą wykładni operatywnej, odwołujący się do realiów obrotu gospodarczego.