Wyrok NSA z dnia 6 wrzenia 2005 r., sygn. FSK 2161/04

Ocena materiału dowodowego stanowi kompetencję organów podatkowych, prowadzących postępowanie podatkowe. To do nich należy zebranie materiału dowodowego w stopniu wystarczającym dla potrzeb rozstrzygnięcia /art. 122 i art. 187 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -- Ordynacja podatkowa- - t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./, a następnie jego ocena, zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów /art. 191 Ordynacji podatkowej/. Wojewódzki Sąd Administracyjny, jako sąd I instancji, orzeka natomiast na podstawie akt sprawy /art. 133 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/, przeprowadza postępowanie dowodowe tylko wyjątkowo i tylko z dowodu z dokumentu, gdy nie spowoduje to nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie i jest niezbędne dla wyjaśnienia istotnych wątpliwości / art. 106 par. 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Stanisław Bogucki, Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (spr.), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 6 września 2005 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "S." Spółki z o.o. z siedzibą w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2004 r. sygn. akt III SA 601/03 w sprawie ze skargi "S." Spółki z o.o. z siedzibą w R. na decyzję Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w R. z dnia 13 lutego 2003 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "S." Spółki z o.o. z siedzibą w R. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 4.800 (cztery tysiące osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 6 listopada 2002 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił "S." spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2001, zaległość podatkową w tym podatku oraz odsetki za zwłokę. Uznał, iż podatniczka w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu zaniżyła podstawę opodatkowania o kwotę 1.000.000 zł, a należny podatek - o 280.000 zł poprzez zawyżenie kosztów uzyskania przychodu. Ustalono, iż w dniu 19 grudnia 2000 r. dokonano podwyższenia kapitału zakładowego Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "S." poprzez wniesienie aportu, w tym wycenionych na kwotę 5.000.000 zł informacji związanych z wiedzą w dziedzinie handlowej i organizacyjnej /know-how/ przedsiębiorstwa - spółki cywilnej pod nazwą "S." z siedzibą w R. Wspólnikami tej ostatniej spółki były Jolanta W. i Janina M., obecnie współudziałowcy podatniczki. W wycenie składników majątkowych spółki cywilnej wskazano, iż znak firmowy "S.", pod którym spółka ta prowadziła działalność pełni funkcję indywidualizacyjno-identyfikacyjną oraz funkcję reklamową, promocyjną, marketingową. Pozwala na identyfikację przedsiębiorstwa. Znak ten wyceniono metodą dochodową na kwotę 5.000.000 zł. Kwotę tę podatniczka ujęła w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz w kapitale zakładowym i dokonywała od niej odpisów amortyzacyjnych w wysokości wynikającej z art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm. powoływanej dalej jako ustawa o podatku dochodowym/.W badanym roku podatkowym wysokość tych odpisów wyniosła 1.000.000 zł. W ocenie organu kontroli skarbowej zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodu nastąpiło z naruszeniem przepisów ustawy o podatku dochodowym. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 64 tej ustawy nie uważa się bowiem za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki w postaci wkładu niepieniężnego, stanowiącego równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej /know-how/. Organ wskazał przy tym, iż znak "S." nie może być uznany za znak towarowy w rozumieniu ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych /Dz.U. nr 5 poz. 17 ze zm./, bowiem spółka cywilna nie posiadała decyzji Urzędu Patentowego o rejestracji tego znaku. Decyzja ta zaś ustanawia publicznoprawny tytuł do wyłącznego prawa używania znaku towarowego w obrocie gospodarczym na całym obszarze państwa. Samo oznaczenie, np. słowo czy rysunek nie stanowią jeszcze znaku towarowego, nie są chronione przepisami ustawy o znakach towarowych, stają się nim dopiero w momencie nałożenia ich na towar. Zebrany materiał dowodowy nie pozwala zatem na przyjęcie, iż w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci znaku firmowego "S." podatniczka nabyła znak towarowy.