Wyrok NSA z dnia 6 padziernika 2005 r., sygn. FSK 2239/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie NSA Grzegorz Borkowski (spr.), Jerzy Rypina, Protokolant Ewa Głowacka, po rozpoznaniu w dniu 6 października 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej "B." Sp. z o. o. w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 13 maja 2004 r. sygn. akt I SA/Bd 7/04 w sprawie ze skargi. "B." Sp. z o. o. w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 10 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie straty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy od 1 stycznia 2001 r. do 31 stycznia 2002 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od "B." Sp. z o. o. w T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd oddalił skargę Spółki na decyzję określającą tej Spółce wysokość straty za okres 1 stycznia 2002 r.-31 stycznia 2002 r. na sumę 559.750,70 zł.

Z akt sprawy wynikało, że Spółka przeprowadziła inwentaryzacje w dniach 6 i 7 czerwca 2001 r. oraz 31 stycznia 2002 r., które wykazały niedobór wartościowy miedzy wartością towarów będących na stanie, a wartością towarów ujętych w ewidencji księgowej. Następnie dowodami "polecenie księgowania" zwiększyła koszt własny sprzedaży, co automatycznie spowodowało zwiększenie kosztów uzyskania przychodów o wartość niedoborów w kwocie 1.143.836,63 zł. Powyższe niedobory zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółka uzasadniła dokonywanymi przecenami towarów oraz zastosowanymi normami ubytków w towarach handlowych.

Spór w zaskarżonej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy zasadnie organy podatkowe zakwestionowały zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów strat w środkach obrotowych w łącznej kwocie 1.143.836,63 zł.

W tej kwestii Sąd I instancji wyraził następujący pogląd:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów poniesionych w art. 16 ust. 1. Zgodzić się należy, że dla uznania określonego kosztu za koszt uzyskania przychodu niezbędne jest jednoczesne spełnienie przez podatnika dwóch przesłanek tj. wykazanie faktycznego poniesienia tego kosztu i wykazanie związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a uzyskaniem przychodu. W orzecznictwie sądowym dominuje pogląd, iż tylko niezawinione straty w środkach obrotowych mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu, jeżeli rzeczywiście nastąpiły i zostały udokumentowane.