Wyrok NSA z dnia 17 maja 2005 r., sygn. FSK 1812/04

Art. 133 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nakłada na sąd obowiązek rozstrzygania sprawy na podstawie stanu faktycznego istniejącego w dacie wydania zaskarżonego aktu lub czynności i jednocześnie zakaz uwzględniania przy orzekaniu okoliczności powstałych później lub nieznajdujących odzwierciedlenia w aktach sprawy.

Za naruszenie tego przepisu nie może więc uznać zaakceptowania przez sąd, jako zgodnej z przepisami postępowania, oceny materiału dowodowego oraz przyjęcia za prawidłowe ustaleń będących konsekwencją tej oceny, nawet gdyby stanowisko sądu było błędne i nie uwzględniało całości materiału dowodowego sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędziowie NSA Edyta Anyżewska, Danuta Małysz (spr.), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2005 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Grażyny N. i Ryszarda N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 marca 2004 r. sygn. akt 1/III SA 747/02 w sprawie ze skargi Ryszarda N. i Grażyny N. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 18 lutego 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 marca 2004 roku, w sprawie 1/III SA 747/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Ryszarda N. i Grażyny N. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 18 lutego 2002 roku, (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W motywach powyższego wyroku Sąd podał, iż wymienioną decyzją z dnia 18 lutego 2002 roku Izba Skarbowa w O. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w K. w sprawie określenia Grażynie i Ryszardowi małż. N. należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 rok, zaległości podatkowej w tym podatku i odsetek za zwłokę, przy czym u podstaw wydania decyzji legło zakwestionowanie przez organy podatkowe wykazanego w zeznaniu PIT-31 odliczenia w kwocie zł 16.000 z tytułu renty nieodpłatnej, ustanowionej przez podatnika na rzecz teścia - Kazimierza K. w formie aktu notarialnego z dnia 25 listopada 1998 roku, płatnej w dwóch ratach /po zł 8.000/, której otrzymanie w dniach 25 listopada i 30 grudnia 1998 roku uprawniony potwierdził. W ocenie organów obu instancji przedmiotowa renta stanowiła pozorną czynność prawną, a jej jedynym celem było obejście przepisów prawa podatkowego i obniżenie podstawy opodatkowania rentobiorcy, gdyż analiza aktu notarialnego ustanawiającego rentę, zeznań obu stron umowy, a także pozostałego materiału dowodowego prowadzi - ich zdaniem - do wniosku, iż w stanie sprawy nie wystąpiła przyczyna uzasadniająca świadczenie, o którym mowa w art. 903 Kc. Warunkiem zaś dopuszczalności odliczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zgodność renty z przepisami Kc, tzn. umowa ta musi mieć swoją przyczynę i nie może być pozorną czynnością prawną /art. 83 par. 1 Kc/.