Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2005 r., sygn. II FSK 23/05

Zgodnie z art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ sąd "rozstrzyga w granicach danej sprawy" - przyjmując, iż "sprawa" to sprawa, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność, stwierdzić trzeba, iż w przypadku gdy zaskarżona decyzja została wydana w trybie stwierdzenia nieważności, a więc trybie nadzwyczajnym, sąd administracyjny nie może badać jej zgodności z prawem w sposób identyczny z kontrolą decyzji wydanych w trybie zwykłym.

Oznacza to, iż brak wnikliwej analizy zarzutów powołanych przez stronę, a nie odnoszących się do przesłanek nieważności decyzji nie stanowi naruszenia art. 134 par. 1 cyt. ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędziowie NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Arkadiusz Cudak, Protokolant Natalia Prałat, po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej FSZ "P." Spółka z o.o. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 października 2004 r., sygn. akt III SA 2327/03 w sprawie ze skargi FSZ "P." Spółka z o.o. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 5 sierpnia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek dochodowy od osób prawnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od FSZ "P." Spółka z o.o. na rzecz Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 października 2004 r. /III SA 2327/03/ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę FSZ "P." Spółka z o.o. w W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 5 sierpnia 2003 r., (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie o podatek dochodowy od osób prawnych.

2. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji ustalił, iż zaskarżoną decyzją Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 7 kwietnia 2003 r. (...) odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 2 grudnia 2002 r. (...), określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 1998 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej nie podzielił stanowiska strony co do tego, że decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. została wydana z rażącym naruszeniem art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 121 par. 1 w związku z art. 187 par. 1 i art. 14 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Brak uznania przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej niedoborów stwierdzonych w trakcie inwentaryzacji na koniec 1998 r. za straty w środkach obrotowych /art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych/ przy biernej postawie strony w kwestii udokumentowania tych strat podczas postępowanie podatkowego, nie stanowi naruszenia prawa. Niedobory towarów, zgodnie z oświadczeniem strony dotyczyły m.in. towarów skradzionych, uszkodzonych i przeterminowanych, jednakże nie przedstawiono w tym zakresie stosownych dokumentów, które potwierdzałyby, jakie niedobory powstały z powodu przeterminowania, uszkodzenia czy kradzieży i kiedy wspomniane zdarzenia nastąpiły. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej nie stwierdził również rażącego naruszenia art. 121 par. 1 w związku z art. 187 par. 1 i art. 14 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.