Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2005 r., sygn. II FSK 98/05

Dopiero poczynając od dnia 1 stycznia 2001 r., a więc od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej /Dz.U. nr 101 poz. 1178 ze zm./, w sposób jednoznaczny w art. 4 ust. 2 tego aktu prawnego ustawodawca przesądził, że za przedsiębiorcę należy traktować wspólników spółki cywilnej, a nie samą spółkę. Rozwiązanie to utrzymano w kolejnym akcie prawnym regulującym podstawy prowadzenia działalności gospodarczej, a mianowicie w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej /Dz.U. nr 173 poz. 1807/ /art. 4 ust. 2/.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Bogusławy i Władysława M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 września 2004 r., SA/Rz 1498/03 w sprawie ze skargi Bogusławy i Władysława M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 26 września 2003 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. - oddala skargę kasacyjną; (...).

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 8 września 2004 r., wydanym w sprawie SA/Rz 1498/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę Bogusławy M. i Władysława M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 26 września 2003 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r.

W uzasadnieniu powyższego wyroku wskazano, iż decyzją z dnia 13 lutego 2001 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w J. określił Bogusławie M. i Władysławowi M. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. w kwocie 31.381,80 zł, wysokość zaległości podatkowej w tymże podatku na dzień wydania decyzji w kwocie 3.011,20 zł i odsetki na ten dzień w kwocie 1.059,40 zł.

Organ podatkowy ustalił, że spółka cywilna "W.", założona w dniu 26 kwietnia 1999 r., której udziałowcami byli Bogusława M. w 50 procent i Tadeusz W. w 50 procent, wykorzystywała dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej budynek magazynowo-biurowy o powierzchni 200 m2 oraz plac składowy o powierzchni 25 arów. Nieruchomości te stanowiły współwłasność w częściach równych wspólnika Tadeusza W. i Władysława M. męża jego wspólniczki Bogusławy M., a ich użytkowanie nastąpiło bez zawarcia jakiejkolwiek umowy najmu lub dzierżawy. Wspólnicy nie dokonali przeniesienia prawa własności przedmiotowych nieruchomości na majątek spółki. Podatnicy nie deklarowali przychodu z tytułu odstąpienia do użytkowania spółce powyższego budynku i placu składowego. Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ za przychód z nieruchomości odstąpionych bezpłatnie w całości lub w części do używania innym osobom fizycznym i prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej uważa się wartość czynszową, stanowiącą równowartość czynszu, jaki przysługiwałby od tych osób w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości. Wysokość tego czynszu ustalono w oparciu o uchwałę Nr 111/23/98 Rady Gminy N.-Ż. z dnia 16 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia stawek czynszowych za najem lokali użytkowych, będących własnością Gminy oraz na podstawie informacji Gminnej Spółdzielni "SCh" i Przedsiębiorstwa Robót Drogowo-Mostowych. Ostatecznie przyjęto stawkę 3,05 zł za 1 metr kwadratowy lokalu użytkowego oraz 0,23 zł za metr kwadratowy placu składowego. Łączna miesięczna wartość czynszu z tytułu bezpłatnego odstąpienia do użytkowania nieruchomości spółce wynosiła 1.185 zł. Uwzględniając fakt, że w tym roku podatkowym spółka wykorzystywała powyższą nieruchomość przez okres 7,5 miesiąca, przychód z nieruchomości odstąpionych nieodpłatnie wyniósł 8.887,50 zł. Z tego przychód przypadający na małżeństwo M. wyniósł 4.443,75 zł.