Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2005 r., sygn. FSK 1168/04

Problematyka badana w ramach kontroli podatkowej mogła więc obejmować zagadnienia, które stanowiły także cele czynności sprawdzających, wymienione w art. 272 i art. 277 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ Od organu podatkowego zależało, który z trybów szeroko rozumianego, w myśl art. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, postępowania podatkowego zastosuje do konkretnego stanu faktycznego - czynności sprawdzające, kontrolę podatkową, czy też od razu postępowanie podatkowe w ścisłym znaczeniu, unormowane w dziale IV Ordynacji.

Przepisy w 1999 r. nie wykluczały możliwości sprawdzania zasadności zwrotu podatku w innym trybie niż czynności sprawdzające.

 

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie w wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej "J." w Austrii od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2003 r. I SA/Wr 2889/01 w sprawie ze skargi "J." w Austrii na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 25 lipca 2001 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług za październik 1999 r. - oddala skargę kasacyjną, (...)


UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 grudnia 2003 r. I SA/Wr 2889/01 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu oddalił skargę "J." /Austria/ na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 25 lipca 2001 r. Decyzją tą utrzymano w mocy decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w O. z dnia 5 marca 2001 r. określającą za październik 1999 r. nadwyżkę podatku od towarów i usług do zwrotu na rachunek bankowy w kwocie 1.230155 zł oraz ustalającą na podstawie art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zwanej dalej "ustawą o VAT", dodatkowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług w wysokości 452.928 zł.

W motywach wyroku Sąd stwierdził, że z niekwestionowanego stanu faktycznego ustalonego w postępowaniu podatkowym wynika, że strona w deklaracji podatkowej VAT-7 za październik 1999 r. nie wykazała całej wartości netto i kwoty podatku należnego wynikającego z faktury VAT (...), dokumentującej sprzedaż usług budowlanych dla Generalnej Dyrekcji Robót Publicznych w W. Należności z tej faktury zostały zapłacone w dniach 1 i 10 października oraz w dniu 10 listopada 1999 r. i mimo, że obowiązek podatkowy powstał w październiku 1999 r. jedynie w części zostały wykazane w ewidencji sprzedaży i deklaracji VAT-7 za ten miesiąc. Wobec tego organ podatkowy miał obowiązek określić w prawidłowej wysokości kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym oraz ustalić dodatkowe zobowiązanie podatkowe bez względu na przyczyny, czy stopień zawinienia podatnika, które spowodowały nieprawidłowe sporządzenie deklaracji. Sąd zwrócił bowiem uwagę na hipotezę art. 27 ust. 6 ustawy o VAT, obejmującą stan faktyczny, w którym podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego wyższą od kwoty należnej, względnie wykazał do przeniesienia na następny miesiąc różnicę podatku /art. 21 ust. 1 ustawy o VAT/. Podkreślił, że obciążenie dodatkowym zobowiązaniem podatkowym w wysokości 30 procent kwoty zawyżenia było w tym przypadku związane z samym tylko faktem wykazania w deklaracji nieprawidłowej kwoty zwrotu i niezależne od okoliczności czy podatnik ten zwrot otrzymał. Sąd dodał, że zwrot podatku w zawyżonej wysokości nie został w rozpatrywanej sprawie dokonany jedynie z uwagi na wydanie przez Urząd Skarbowy na podstawie art. 21 ust. 6 ustawy o VAT decyzji o przedłużeniu terminu do tego zwrotu. Dlatego też Sąd nie podzielił stanowiska strony, że zastosowanie sankcji w postaci dodatkowego zobowiązania podatkowego na podstawie art. 27 ust. 6 ustawy o VAT było uzależnione od wystąpienia dodatkowego skutku w postaci faktycznego otrzymania kwoty zwrotu wyższej niż należna. Za chybiony uznał też zarzut naruszenia przez organy podatkowe art. 27 ust. 8 ustawy i wyjaśnił dlaczego ten przepis nie miał w tej sprawie zastosowania.

Zobacz także
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00