Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2005 r., sygn. FSK 1368/04

Fakt, iż radca prawny czy adwokat w ramach prowadzonej przez siebie działalności polegającej na świadczeniu usług prawnych nie jest przedsiębiorcą /art. 87 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej - Dz.U. nr 101 poz. 1178 ze zm./ nie oznacza, iż świadczenie przez niego usług nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej.

Radca prawny czy adwokat prowadzący kancelarię prowadzą swoją działalność w celach zarobkowych, w sposób zorganizowany i stały, na własny rachunek. Ich działalność ma zatem wszelkie przymioty działalności gospodarczej. W tym stanie rzeczy uznać należało, iż skarżące Zgromadzenie Sług Jezusa podlegało /zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ obowiązkowi podatkowemu w podatku od nieruchomości w odniesieniu do tej części budynku, która była zajmowana przez najemców na prowadzenie przez nich działalności gospodarczej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2005 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Zgromadzenia Sługi Jezusa z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 lutego 2004 r. I SA/Lu 495/03 w sprawie ze skargi Zgromadzenia Sługi Jezusa z siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 14 lipca 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2002 r. - oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 lutego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę Zgromadzenia Sługi Jezusa z siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 14 lipca 2003 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2002 r. Wyrok ten zapadł na tle następującego stanu faktycznego:

Zgromadzenie Sługi Jezusa, będące domem zakonnym - kościelną osobą prawną jest właścicielem nieruchomości położonej w L., przy (...). Część tej nieruchomości w 2002 r. była wynajmowana, przy czym najemcami były m.in. osoby prowadzące w wynajętych lokalach kancelarie adwokackie i radcowskie, działalność gastronomiczną i handlową. W deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości zgłoszono do opodatkowania budynki lub ich części związane z działalnością gospodarczą inną niż rolnicza lub leśna, wskazując tę część budynków, która była wynajmowana osobom trzecim. Wyliczony w deklaracji podatek został zapłacony. 30 kwietnia 2003 r. podatnik złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2002 r., powołując się na zwolnienie od tego podatku, wynikające z art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm., powoływanej dalej jako ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego/ oraz okoliczność, iż najem lokali przez kościelną osobę prawną nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów prawa, a pobierany z tego tytułu czynsz jest wyłącznie pożytkiem cywilnym z rzeczy. Decyzją z 29 maja 2003 r. Prezydent Miasta L. nie stwierdził nadpłaty i odmówił zwrotu podatku. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 14 lipca 2003 r. Organy podatkowe obu instancji, powołując się na art. 55 ust. 4 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego stwierdziły, iż skoro część nieruchomości wynajmowana jest na działalność gospodarczą, prowadzoną przez najemców, to części tej nie dotyczy zwolnienie podatkowe, przewidziane w powołanym przepisie. Podatek od nieruchomości został zatem zapłacony prawidłowo i nie występuje nadpłata w rozumieniu art. 72 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137,poz. 926 ze zm., powoływanej dalej jako Ordynacja podatkowa/.