Wyrok NSA z dnia 25 listopada 2004 r., sygn. FSK 671/04

1. Nie do przyjęcia jest rozumowanie zakładąjące, iż skoro strona umowy narzuca swojemu kontrahentowi określone warunki, to tym samym związane z tym wydatki uznać należy za koszty uzyskania przychodu. Akceptacja takiej tezy oznaczałaby w istocie rzeczy, że to sam podatnik decydowałby o tym, które z poniesionych przezeń wydatków są wspomnianym kosztem i tym samym wymykałoby się to jakiejkolwiek zobiektywizowanej ocenie organów podatkowych.
2. Ustalenia w zakresie dotyczącym celu poniesionego wydatku muszą mieć charakter zobiektywizowany, a skoro tak, to winno być poza sporem, że muszą one przede wszystkim zmierzać do odpowiedzi na pytanie, czy daje się "racjonalnie" powiązać oznaczony wydatek z uzyskanym lub oczekiwanym przychodem.

Wyrokiem z dnia 8 października 2003 r. (sygn. akt SA/Bk 492/03) Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku oddalił skargę Spółki z o.o. "R." w C. na decyzję Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 17 marca 2003 r. Nr PB I-4218-14/DR/03, utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Białymstoku z dnia 31 grudnia 2002 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. Decyzją tą określono należny podatek na kwotę 27 492 zł, zaległość podatkową na kwotę 9 503 zł oraz odsetki za zwłokę obliczone na dzień 31 grudnia 2002 r. na kwotę 12 685,80 zł.

Według ustaleń Sądu przedmiotem sporu były wydatki z tytułu zawartych umów pośrednictwa na wyszukiwanie dostawców drewna na rzecz trzech podmiotów zagranicznych mających swoją siedzibę na terytorium USA. Organy podatkowe obu instancji zakwestionowały bowiem zaliczenie przez Spółkę wspomnianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, uznając tym samym, że koszty te zostały zawyżone o kwotę 26 396,63 zł. Stwierdziły przy tym, że charakterystyczne dla wszystkich wspomnianych umów było to, że nie określono w nich parametrów poszukiwanego drewna, którego zakupem była zainteresowana Spółka. Ponadto, w momencie podpisywania tych umów, dostawcy drewna z Litwy i Rosji byli już znani Spółce i wskazani w umowach. Kwoty wynikające z umów zwiększały zatem cenę nabycia surowca.