Wyrok NSA z dnia 29 listopada 2004 r., sygn. OSK 812/04

1. Pojęcie modernizacji drogi nie zostało sprecyzowane w ustawie o gospodarce nieruchomościami. Ale pojęcie to ma swoje ustawowe określenie w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838/, zgodnie z którą modernizacja drogi oznacza także wykonanie robót, w wyniku których następuje podwyższenie parametrów technicznych i eksploatacyjnych istniejącej drogi.

2. Możliwość ustalenia opłaty adiacenckiej nie jest uzależniona od faktu, czy nastąpiła modernizacja całej ulicy, czy też jej części, ale od faktu czy modernizacja spowodowała wzrost wartości nieruchomości, a tę okoliczność ustala stosownie do art. 145 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./, rzeczoznawca majątkowy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms, Sędziowie NSA Izabella Kulig-Maciszewska /spr./, Zbigniew Rausz, Protokolant Agnieszka Kwiatkowska, po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2004r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Marii C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 marca 2004r. sygn. akt SA/Bk 1399/03 w sprawie ze skargi Marii C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 1 października 2003 r. (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 marca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę Marii C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 1 października 2003 r. (...), w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach:

Decyzją z dnia 15 lipca 2003 r. Prezydent Miasta B., na podstawie art. 144 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./ oraz par. 23 Uchwały Rady Miejskiej B. (...) z dnia 26 stycznia 1998 r. w sprawie określenia zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości gruntowych oraz ich wydzierżawiania lub najmu na okres dłuższy niż 3 lata, ustalił na kwotę 1.084, 53 zł należną od Marii C. opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej przy ulicy Z. w B., składającej się z działki o numerze 363 o powierzchni 0,0893 ha, wskutek modernizacji ulicy Z. Organ ustalił, że skarżąca jest współwłaścicielką opisanej wyżej nieruchomości z udziałem 2/4. W październiku 2001 r. ukończono modernizację ulicy Z., co w dużym stopniu wpłynęło na poprawę warunków użytkowania przyległych posesji poprzez zmniejszenie zapylenia, poprawę komfortu i bezpieczeństwa ruchu pieszego i mechanicznego oraz poprzez uregulowanie odpływów wód opadowych. W ten sposób podwyższono standard przyległych do ulicy nieruchomości, co automatycznie oddziaływuje na wzrost ich wartości, a tym samym cenę przyległych gruntów. Przed modernizacją ulica Z. miała nawierzchnię gruntową, nierówną i pozbawioną należytego odprowadzenia wód powierzchniowych. Przepis art. 44 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami nakłada na właścicieli nieruchomości obowiązek uczestnictwa w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez ponoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. Wysokość opłaty adiacenckiej, stosownie do uchwały Rady Miejskiej w B. wskazanej w decyzji, wynosi 50 % różnicy między wartością, jaką nieruchomość posiadała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaka ma po ich wybudowaniu.