Wyrok NSA z dnia 23 grudnia 2004 r., sygn. OSK 1374/04

1. Ustawodawca może zmieniać zasady przebywania cudzoziemców w Polsce w trakcie ich pobytu.

2. Szczególna regulacja o łączeniu rodzin pojawiła się dopiero po nowelizacji w 2001 r. ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /t.j. Dz.U. 2001 nr 127 poz. 1400/. Z faktu, że przesłanką zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony było zawarcie małżeństwa, nie można dopatrywać się, że istniała już wcześniej. Instytucja łączenia rodzin nie może mieć zastosowania w stosunku do osób, które przyjechały do Polski na innej podstawie.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2004 r. V SA 3226/03 w sprawie ze skargi Jeleny S. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 9 lipca 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na osiedlenie - uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania; (...).

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 maja 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 9 lipca 2003 r. (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody M. z dnia 26 października 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na osiedlenie się obywatelce Federacji Rosyjskiej Jelenie S. W uzasadnieniu wyroku przyjęto, iż skarżąca od 13 lipca 1998 r. posiadała nieprzerwanie, kolejne, przedłużane zezwolenia na zamieszkanie, na czas oznaczony z powodu zawartego z polskim obywatelem związku małżeńskiego. Jelena S., we wniosku z dnia 10 sierpnia 2001 r., jako podstawę ubiegania się o udzielenie zezwolenia na osiedlenie podała połączenie z rodziną: mężem i córką - obywatelami polskimi. Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 maja 2003 r. w sprawie K 39/01, w którym stwierdzono, iż art. 19 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach zarówno w zakresie, w jakim przepis ten określa nowe, mniej korzystne w stosunku do ustawy przed nowelizacją, warunki niezbędne dla otrzymania zezwolenia na osiedlenie się, nie jest niezgodny z art. 32 i art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto, że art. 24 a ust. 1 powołanej ustawy w zakresie, w jakim przepis ten pozbawia obywateli polskich uprawnienia do składania w tym trybie wniosku o połączenie ich z członkami rodziny - cudzoziemcami jest niezgodny z art. 32 i art. 2 Konstytucji RP, ponieważ różnicuje prawo obywateli polskich i cudzoziemców w przypadku łączenia rodzin.