Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2004 r., sygn. GSK 234/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Czesława Socha (spr.) Sędziowie NSA - Maria Myślińska - Urszula Raczkiewicz Protokolant - Eliza Skibińska po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2004 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej L. L. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 grudnia 2003 r. sygn. akt V SA 114/03 w sprawie ze skargi L. L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej Port Lotniczy w Warszawie z dnia 6 grudnia 2002 r. Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe - oddala skargę kasacyjną - U Z A S A D N I E N I E Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 grudnia 2003 r. o sygnaturze V SA 114/03 - Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę L. L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej Port Lotniczy w Warszawie z dnia 6 grudnia 2002 r. o nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe. Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniach faktycznych organów celnych obu instancji, które stwierdziły, że L. L. zgłosił do procedury dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym samochód ciężarowy "KAMAZ" nr 65115A importowany z Rosji. Do zgłoszenia celnego importer dołączył fakturę z dnia 3 maja 1999 r. wystawioną na kwotę 8.500 USD przez eksportera - "[...]" z Moskwy, deklarację wartości celnej oraz ocenę techniczną z dnia 6 maja 1999 r. sporządzoną przez Zespół Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego w Warszawie, w której wartość rynkową pojazdu określono na kwotę 65.000 zł. Zgłoszenie celne zostało przyjęte, co spowodowało z mocy prawa objęcie towaru procedurą dopuszczenia do obrotu. W wyniku kontroli postimportowej dokumentów ustalono, że dołączona do zgłoszenia celnego faktura została wystawiona przez firmę, która nie istnieje pod adresem wskazanym w fakturze. Fakt ten został ustalony przez rosyjskie władze celne. W związku z tym, wszczęto z urzędu postępowanie w sprawie ustalenia wartości celnej. W ostateczności przyjęto, że wartość celna powinna być ustalona na podstawie metody "ostatniej szansy" określonej w art. 29 - Kodeksu celnego, a więc w oparciu o wartość rynkową sprowadzonego pojazdu, ustaloną w ocenie technicznej nr [...] na kwotę 65.000 zł, pomniejszoną o należności celne i podatkowe. Uwzględniono jego stan techniczny, przebieg, rok produkcji, przybliżone koszty naprawy i uzupełnienia dodatkowego wyposażenia zgodnie z wymaganiami europejskimi oraz danymi porównawczymi dla pojazdów o podobnych parametrach technicznych. Powyższy sposób ustalenia wartości wynikał z braku katalogów zawierających ceny pojazdów tej marki. Wartość celna pojazdu odpowiadała stanowi towaru w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego. Wartość ta nie podlegała pomniejszeniu o marżę handlową z uwagi na brak sprzedaży na polskim obszarze w dużych zbiorczych ilościach na podstawie art. 21, 27 § 1 - Kodeksu celnego. Marża ta nie została wymieniona w art. 3 pkt 17 - Kodeksu celnego. Oznaczało to, że zaskarżona decyzja nie naruszała prawa i dlatego skarga podlegała oddaleniu. W skardze kasacyjnej L. L. zaskarżył wyrok w całości, zarzucając naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 29 § 1 - Kodeksu celnego w związku z art. 5 ust. 1 i 2 Porozumienia z Marakeszu ustanawiającego Światową Organizację Handlu - Porozumienia w sprawie stosowania art. VII Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 r., Załącznik I Uwagi Interpretacyjne - Dz.U. Załącznik do nr 98, poz. 483 z dnia 24 sierpnia 1995 r. - Dz.U. Nr 98 z 1995 r. Wskazując na powyższe, domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i decyzji organu II instancji lub przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu podał, że nie kwestionuje zastosowanej metody. Zastrzeżenia ma do środków określonych w art. VII Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 r. i Porozumienia w sprawie stosowania art. VII tego układu. W art. 5 Porozumienia wprowadzona jest zasada ustalania wartości celnej towaru na podstawie ceny jednostkowej, po której towar jest sprzedawany w kraju importu pod warunkiem pomniejszenia tej ceny o marżę. Skarżący sprowadził samochód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu dalszej sprzedaży na rynku polskim. Działanie to nastawione było na zysk, a który wynosi co najmniej 10% ceny katalogowej. Błędna interpretacja zastosowanej metody określonej w art. 29 - Kodeksu celnego i art. 7 Porozumienia, pozbawia tej marży. Zastosowane przepisy mogą mieć miejsce wówczas, gdy wartość celna nie może być ustalona zgodnie z art. 1-6. Brak zastosowania art. 5 pozbawia skarżącego zysku. Doprowadza do strat. W sytuacji gdy art. 7 Porozumienia nakazuje w ramach jego stosowania przyjęcie metody "rozsądnej elastyczności", a w sprawie zachodzi podstawa do zastosowania art. 5, dlatego rozstrzygnięcie w sprawie jest wadliwe. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarga kasacyjna oparta została na podstawie określonej w art. 174 pkt l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), dalej ustawy p.s.a., tj. naruszeniu prawa materialnego w sposób w niej wskazany, co sprawia, że z mocy art. 183 § l cyt. ustawy p.s.a. tylko w tych granicach skargi sąd jest uprawniony do rozpoznania sprawy poza nieważnością postępowania, którą sąd bierze pod rozwagę z urzędu. Brak zarzutu naruszenia przepisów postępowania (art. 174 pkt 2) sprawia, że sąd jest związany ustaleniami faktycznymi zaskarżonego wyroku. Pomocnym w tej ocenie jest orzecznictwo Sądu Najwyższego, jako że kasacja przewidziana w procedurze cywilnej stanowiła wzór dla instytucji skargi kasacyjnej uregulowanej w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. p.s.a. (por. wyrok SN z 21.03.1997 r. I PKN 58/97, OSNAPiUS Nr 22/1997, poz. 436). Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami kasacji wyznacza zakres oceny sposobu naruszenia prawa materialnego wskazanego w skardze kasacyjnej. Naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie polega na zastosowaniu normy prawnej nieodpowiedniej do danego stanu faktycznego. W ramach tej podstawy kasacyjnej należy wyjaśnić dlaczego przyjęty za podstawę rozstrzygnięcia przepis nie ma związku z ustalonym stanem faktycznym i jaki inny przepis sąd powinien zastosować. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalając skargę L.L., stanął na stanowisku, iż wartość celną pojazdu właściwie ustalono przy zastosowaniu metody "ostatniej szansy" określonej w art. 29 § l pkt 1-3 Kodeksu celnego. Autor skargi kasacyjnej nie zakwestionował zastosowania tej metody, czemu dał wyraz w uzasadnieniu skargi, wobec czego przy braku zarzutu kasacyjnego przewidzianego w art. 174 pkt 2 p.s.a. nie może mieć zastosowania art. 5 ust. l i 2 Porozumienia o stosowaniu art. VII Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu 1994 (załącznik l A) do Porozumienia z Marakeszu ustanawiającego Światową Organizację Handlu (Dz.U. Nr 98, poz. 483 ze zm.). Ww. art. 5 cyt. Porozumienia ma zastosowanie tylko w okolicznościach w nim wymienionych i dla zastosowania marży należało przedłożyć dowody na te okoliczności, czego skarżący nie uczynił, a następnie nie przedstawił zarzutu kasacyjnego z art. 174 pkt 2 p.s.a., co spowodowało, iż Naczelny Sąd Administracyjny związany jest ustalonym przez sąd I instancji stanem faktycznym. Na tle tegoż stanu faktycznego zarzut naruszenia prawa materialnego w sposób wskazany w skardze kasacyjnej należy uznać za pozbawiony uzasadnionych podstaw, co uzasadnia jej oddalenie na podstawie art. 184 p.s.a. [pic]