Wyrok NSA z dnia 26 sierpnia 2003 r., sygn. V SA 154/03

Ustawodawca w art. 19 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /t.j. Dz.U. 2001 nr 127 poz. 1400 ze zm./ uzależnił udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na osiedlenie się od wykazania pięcioletniego nieprzerwanego pobytu na terytorium Polski na podstawie wiz lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Do okresu tego nie można zaliczyć pobytu cudzoziemca na podstawie umowy z dnia 13 grudnia 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o wzajemnych podróżach bezwizowych obywateli obu państw /Dz.U. 1980 nr 13 poz. 41/.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Vardana G. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 6 grudnia 2002 r. (...) w przedmiocie zezwolenia na osiedlenie się - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Vardan G., obywatel Armenii złożył w dniu 5 czerwca 2002 r. wniosek o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się i wydanie karty stałego pobytu. We wniosku podał, iż w Polsce przebywa od 28 listopada 1996 r. W dniu 26 września 1998 r. zawarł związek małżeński z obywatelką polską. Od stycznia 1998 r. do grudnia 2000 r. był członkiem zarządu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "A.", a następnie do czerwca 2001 r. pracował w firmie "L.". Podkreślił, iż uzyskane zezwolenie umożliwi mu podjęcie działalności gospodarczej, ewentualnie pracy zarobkowej na terytorium Polski.