Wyrok NSA z dnia 29 maja 2003 r., sygn. II SAB 419/02

Publikacja umowy międzynarodowej należy do kategorii aktów i czynności z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Adama K. na bezczynność Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie opublikowania umowy międzynarodowej "Układ pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego a Rządem Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad, dotyczący ewakuacji obywateli polskich z terytorium BSRR i ludności białoruskiej z terytorium Polski" - oddala skargę

UZASADNIENIE

Stan sprawy przedstawiał się następująco. W dniu 25 września 2002 r. Adam K. złożył wniosek do Prezesa Rady Ministrów o zarządzenie opublikowania w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikowanej umowy międzynarodowej "Układ pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego a Rządem Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad, dotyczący ewakuacji obywateli polskich z terytorium BSRR i ludności białoruskiej z terytorium Polski", która została zawarta w dniu 9 września 1944 r. w L. i ratyfikowana na posiedzeniu Krajowej Rady Narodowej w dniu 9 września 1944 r. w L.

W uzasadnieniu wskazał, że Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego zgodnie z ustawą Krajowej Rady Narodowej z dnia 21 lipca 1944 r. o utworzeniu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego /Dz.U. nr 1 poz. 1/ został powołany jako tymczasowa władza wykonawcza. W Konstytucji z dnia 17 marca 1921 r. władza wykonawcza obejmowała zarówno Prezydenta jak i Prezesa Rady Ministrów. Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego uzyskał więc kompetencje nadane tym obydwu organom.

Umowa z Rządem BSRR z 9 września 1944 r. została więc prawnie zawarta. Na mocy art. 49 Konstytucji z 1921 r. zgoda sejmu nie musiała być wyrażona w formie ustawy. Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 15 sierpnia 1944 r. o tymczasowym trybie wydawania dekretów z mocą ustawy /Dz.U. nr 1 poz. 3/ z kompetencji PKWN wyłączono ratyfikację umów międzynarodowych, pozostawiając je w gestii KRN.