Wyrok NSA z dnia 16 maja 2003 r., sygn. II SA/Ka 1583/01

Art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /t.j. Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ stanowi, iż obowiązek szkolny dziecka rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w tym roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat, oraz trwa do ukończenia gimnazjum, nie dłużej jednak, niż do ukończenia 18 roku życia.

Przepis art. 15 ust. 2 cyt. ustawy nie może być stosowany do zdarzeń prawnych, które nastąpiły przed wejściem w życie jego znowelizowanej treści. Byłoby to sprzeczne z zasadą tempus regit actum, będącą wyrazem ogólnej reguły polskiego systemu prawnego, iż prawo nie działa wstecz.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Urszuli D. i Tadeusza D. na decyzję Ś. Kuratora Oświaty w K. z dnia 27 kwietnia 2001 r., (...) w przedmiocie skreślenia z listy uczniów - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Decyzją (...) z dnia 19 marca 2001 r. (...) Dyrektor Liceum Ogólnokształcącego w G. skreślił Rafała D. urodzony 9 grudnia 1983 r., ucznia klasy IIIb z listy uczniów Liceum Ogólnokształcącego w G. Dyrektor powołał się na przepis art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./, par. 43 ust. 3 Statutu Liceum Ogólnokształcącego w G. oraz par. V ust. 7 Regulaminu Szkoły. Wskazał na uchwałę nr 38 Rady Pedagogicznej z dnia 14 marca 2001 r. oraz zasięgnięcie opinii Samorządu Uczniowskiego. Jako przyczynę skreślenia ucznia podał spożywanie alkoholu w miejscu publicznym, arogancką postawę wobec funkcjonariuszy Policji i nauczycieli Liceum Ogólnokształcącego.

Odwołanie złożyli rodzice ucznia: Urszula i Tadeusz D. Przyznali, że w dniu 14 marca 2001 r., kiedy młodzież Liceum odbywała nauki rekolekcyjne w kościele w F., syn z kolegą wypili w M. po puszce piwa. Następnie wracali pieszo do G. Po drodze zostali zabrani przez nauczycieli jadących samochodem. Do szkoły wezwano policję i rodziców. Badanie alkomatem wykazało 0,36 promila alkoholu. Wbrew zarzutom pani Dyrektor syn nie przekroczył granic dobrego wychowania. Zarzucili, że nie potwierdzały się wcześniejsze zarzuty pani Dyrektor wobec syna /narkomania, agresywne zachowanie/. Odwołująca się współpracowała natomiast z wychowawczynią syna, gdy ta wpisywała do dziennika uwagi o niewłaściwym zachowaniu ucznia. Ostatni okres pobytu syna w szkole oceniono w odwołaniu jako nagonkę. Odwołujący się wyrażali wątpliwości, czy Liceum Ogólnokształcące w G. jest szkołą państwową. Podnieśli, iż inny uczeń, mający sprawę karną o włamanie, ukończył szkołę bez relegowania. Ich zdaniem w czasie rekolekcji należało zapewnić opiekę pedagogiczną. Ekspedientki ze sklepów w miejscowości F. nie potwierdziły zarzutów w stosunku do Rafała D. Odwołujący spytali, ile razy szkoła pomagała synowi w trudnościach wychowawczych? Zwrócili uwagę na dużą rotację grona pedagogicznego w tej szkole. Ich zdaniem ambicja wykreowania liceum wybijającego się na tle innych szkół powoduje niszczenie uczniów, ich osobowości i wrażliwości. Wywodzili, iż nie ma dowodów na związek chuligańskich wybryków na terenie miejscowości F. ze wskazaniem na alkomacie. Jedno z drugim nie ma nic wspólnego. Podsumowując odwołujący się stwierdzili, że szkoła chciała pozbyć się uczniów spędzających sen z powiek rodzicom i nauczycielom. Wreszcie argumentowali, iż skreślenie z listy uczniów powinno być stosowane tylko wyjątkowo.