Wyrok NSA z dnia 11 września 2002 r., sygn. I SA/Wr 621/00

Niezwykle istotne jest rozróżnienie pomiędzy ulepszeniem a remontem. W przypadku bowiem ulepszenia wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne. Natomiast w przypadku remontu poniesione nakłady zwiększają koszty uzyskania przychodu bezpośrednio.

Nie wystarczy samo wprowadzenie środka trwałego do ewidencji środków trwałych, lecz musi również nastąpić jego zużycie czyli faktyczne korzystanie, wykorzystywanie. Innymi słowy używanie tego środka trwałego jest koniecznym warunkiem przypisania dokonywanym odpisom amortyzacyjnym charakteru kosztów uzyskania przychodu.

Przepis par. 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./ uzależnia uznanie wydatków na ulepszenie środka trwałego, powiększających jego wartość początkową /a tym samym wyłączenie możliwości bezpośredniego zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów/ od kumulatywnego spełnienie trzech przesłanek, a mianowicie:

1/ powinno nastąpić ulepszenie środka trwałego poprzez prace nadające się do zakwalifikowania w ramach jednej lub kilku wymienionych w nim kategorii prac,

2/ ulepszenie powinno wyrażać się w mierzalnym wzroście wartości użytkowej środka trwałego,

3/ powinien wystąpić efekt poprawy parametrów środka trwałego na skutek porównaniu stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do użytkowania oraz stanu po dokonaniu prac uznawanych za ulepszenie.

Na organie podatkowym spoczywa ciężar wykazania, iż spełnione zostały kumulatywnie wskazane wyżej trzy przesłanki.

Prace te należało potraktować jako ulepszenie środka trwałego. Wszystkie bowiem nakłady podatnika na składnik jego majątku, nie używany jeszcze przez niego, dzięki którym staje się on zdatny do użytku i jest wykorzystywany jako środek trwały w jego działalności gospodarczej, niezależnie od zakresu rzeczowego tychże prac, winny być uznane za działania ulepszające, mające wpływ na powiększenie jego wartości początkowej o sumę wydatków poniesionych na jego ulepszenie.