Wyrok NSA z dnia 18 października 2002 r., sygn. IV SA 2330/00

1. Zgodnie z art. 105 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ jakakolwiek zmiana delegacji ustawowej dokonana ustawą kompetencyjną rodziła obowiązek wydania nowych przepisów wykonawczych /przepis nie różnicował tego obowiązku w zależności od zakresu zmiany delegacji ustawowej/. Jako ostateczną datę obowiązywania dotychczasowych przepisów wykonawczych określono w sposób kategoryczny i jednoznaczny dzień 30 września 1999 r.

2. Żądanie wydania zaświadczenia wiązało się z faktem, iż w czasie jego składania stan prawny wymagał urzędowego poświadczenia wskazanych kwalifikacji w formie zaświadczenia, o czym stanowi par. 20 rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 11 stycznia 1994 r. w sprawie zasad i trybu udzielania i cofania zezwoleń na prowadzenie prac konserwatorskich, archeologicznych i wykopaliskowych oraz warunków ich prowadzenia /Dz.U. nr 16 poz. 55/. Rezygnacja w obecnym stanie prawnym z zaświadczeń przewidzianych w par. 20 ww. rozporządzenia oznacza jedynie to, że kwalifikacje osób, które zamierzają się podjąć realizacji konkretnych prac czy robót, zostaną sprawdzone każdorazowo przez wojewódzkiego konserwatora zabytków przed wydaniem zezwolenia przewidzianego w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /Dz.U. 1999 nr 98 poz. 1150/.