Wyrok NSA z dnia 21 marca 2002 r., sygn. III SA 2801/00

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ to podatnicy są obowiązani składać deklaracje podatkowe dla podatku od towarów i usług, a kwoty wynikające z tych deklaracji traktuje się ex lege jako kwoty zgodne ze stanem faktycznym, do czasu ewentualnego określenia ich w innej wysokości przez właściwy organ.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpozaniu sprawy ze skargi spółki z o.o. "M.-T." w R. na decyzję Izby Skarbowej w W. w przedmiocie podatku od towarów i usług - oddala skargę

UZASADNIENIE

"M.-T." Sp. z o.o. w R. w deklaracji dla podatku od towarów i usług za czerwiec 1998 r. z dnia 23 lipca 1989 r. /data wpływu/ wykazała nadwyżkę podatku należnego - do zwrotu - w kwocie 145.401 zł. W załączniku do deklaracji VAT-7 za czerwiec 1998 r. Spółka podała, że wydatkowała na inwestycję /budowa stacji obsługi samochodów ciężarowych/ kwotę 22.715 zł oraz ponadto w czerwcu 1998 r. zakupiła do dalszej sprzedaży samochód ciężarowy i dokonała zakupów części zamiennych do samochodów, narzędzi, artykułów biurowych itp. W piśmie z dnia 7 lutego 2000 r. adresowanym do Urzędu Skarbowego w P. Spółka podała, że w deklaracji VAT-7 za czerwiec 1998 r. błędnie wykazała całą nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu bezpośredniego. Korekta deklaracji nie była sporządzona. Natomiast na rachunek Spółki została przesłana w /dniu 18 sierpnia 1998 r./ prawidłowa kwota zwrotu różnicy podatku do wysokości zakupów środków trwałych, tzn. 22.715 zł, zaś w deklaracji za lipiec 1998 r. została przeniesiona prawidłowa kwota nadwyżki.