Wyrok NSA z dnia 9 października 2002 r., sygn. I SA/Lu 75/02

Nie można podzielić poglądu skarżącego, iż w sytuacji gdy Urząd Skarbowy określił wartość użytkowania wieczystego dla potrzeb wymiaru opłaty skarbowej to decyzja ta wiąże organy podatkowe na podstawie art. 194 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w zakresie wartości tego prawa określonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Podstawa obliczenia opłaty skarbowej ustalona została bowiem na podstawie art. 10 ust. 3 zd. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ obowiązującego w 1997 r. poprzez zgodne oświadczenia strony i organu podatkowego bez posiłkowania się opinią biegłych.

Decyzja ta nie może zatem stanowić podstawy do ustalenia wartości rynkowej tego prawa dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych skoro przepis art. 14 ust. 3 tej ustawy reguluje odrębny sposób postępowania, a wobec braku porozumienia stron w tym zakresie przeprowadzony został dowód z opinii biegłych zgodnie z art. 14 ust. 3 zd. 2 ustawy.