Wyrok NSA z dnia 2 kwietnia 2001 r., sygn. II SA 2692/99

1. Zgodnie z delegacją ustawową wynikającą z art. 60 pkt 8b ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ oraz przepisem art. 33 ust. 2 i 3 tej ustawy, organem upoważnionym do ustalenia reguł postępowania konkursowego jest niewątpliwie Krajowa Rada Radców Prawnych, przy czym brak jest w zakresie tego upoważnienia ustawowego do przyznania sobie przez Rady Okręgowe Izb Radców Prawnych, a także przez samą Krajową Radę Radców Prawnych, prawa do ustalania limitu miejsc na aplikację radcowską. W sytuacji, kiedy kandydat spełni określone w ustawie warunki i uzyska pozytywny wynik w konkursie, winien uzyskać wpis na listę aplikantów radcowskich.

2. Zgodnie z art. 60 pkt 8b ustawy o radcach prawnych, do zakresu działania Krajowej Rady Radców Prawnych należy jedynie ustalanie zasad przeprowadzania konkursu na aplikację radcowską.

Należy podkreślić, że takie upoważnienie otrzymała od ustawodawcy Krajowa Rada Radców Prawnych i nie mogła ona subdelegować rad okręgowych izb radców prawnych do podejmowania uchwał regulujących te zasady postępowania konkursowego w sposób szczegółowy lub dodatkowy, przez wprowadzenie dodatkowych kryteriów postępowania konkursowego jak np. testu psychologicznego.

3. Zasady przeprowadzania konkursu na aplikantów radcowskich ustalone na podstawie art. 60 pkt 8b ustawy o radcach prawnych przez Krajową Radę Radców Prawnych nie muszą wprost pokrywać się z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego, jednakże nie mogą one pozostawać w sprzeczności z ogólnymi zasadami postępowania administracyjnego.