Wyrok NSA z dnia 8 marca 2001 r., sygn. II SA/Łd 2016/97

1. Przyjęcie, iż nałożenie obowiązku przeprowadzenia pomiarów natężenia hałasu przenikającego do środowiska na strony /osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą/ następowałoby w drodze postanowienia o przeprowadzeniu dowodu powodowałoby pozbawienie stron prawa kwestionowania takiego postanowienia w drodze samoistnego środka zaskarżenia, bowiem na takie postanowienie nie przysługuje zażalenie, a także skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, ponieważ takie postanowienie nie kończy postępowania ani nie rozstrzyga o istocie sprawy.

2. Art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ nie może stanowić podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej, a może jedynie być podstawą prawną do ustanowienia w drodze przepisów gminnych ograniczeń co do czasu pracy lub korzystania z urządzeń technicznych oraz środków transportu i komunikacji stwarzających uciążliwości z powodu hałasu lub wibracji /także wyrok NSA z dnia 30 grudnia 1996 r., SA/Wr 2949/95 - nie publ./.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Marii Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 30 lipca 1997 r. (...) w przedmiocie nakazania właścicielom warsztatu samochodowego wykonania badań akustycznych - oddala skargę.