Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2001 r., sygn. II SA/Gd 2497/99

1. Z treści art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6 ze zm./ wynika, iż jako parki wiejskie obejmuje się nie tylko tereny na obszarach wsi pokryte drzewostanem o charakterze parkowym stanowiące własność jednostki gospodarki uspołecznionej ale także tereny będące w jej użytkowaniu.

2. Rada Gminy władna była uznać za parki wiejskie tereny stanowiące własność osób fizycznych jeżeli na terenach tych znajduje się starodrzew z wyłączeniem terenów służących kultowi religijnemu, cmentarzom i sadom. W tej kwestii szczegółowe regulacje zawiera rozporządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 5 września 1980 r. w sprawie zasad uznawania terenów zadrzewionych na obszarach wsi za parki wiejskie, ochrony parków i zarządzania nimi /Dz.U. nr 21 poz. 80/.